زخم بر گرفتن
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
زخم برگرفتن ؛ مجروح شدن. زخمی گشتن. زخم برداشتن :
ز تیغ شاه بسی زخم بر گرفت بکتف
ز شست شاه بسی تیر خورد در صف جنگ.
سنجر کاشی ( از آنندراج ) .
ز تیغ شاه بسی زخم بر گرفت بکتف
ز شست شاه بسی تیر خورد در صف جنگ.
سنجر کاشی ( از آنندراج ) .
لقمه از آهن چشیدن . [ل ُ م َ / م ِ اَ هََ چ َ دَ ] ( مص مرکب ) لقمه ٔ آهن چشیدن . کنایه از زخم خوردن است . ( آنندراج ) : آنکه سرش زرکش سلطان کشیدبازپسین لقمه ز آهن چشید. نظامی .