زحیر خوردن

لغت نامه دهخدا

زحیر خوردن. [ زَخوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) غم داشتن. اندوهگین بودن. نگران بودن. دچار سختی و اندوه شدن :
یکچند شادکام چریدید شیروار
امروز درد باید خورد و غم و زحیر.
فرخی.
ای دوست غم جهان به بیهوده مخور
بیهوده زحیر دهر فرسوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابود پدید
خوش باش و غم بوده و نابوده مخور.
خیام.

فرهنگ فارسی

غم داشتن اندهگین بودن

پیشنهاد کاربران

بپرس