زحمت برگرفتن. [ زَ م َ ب َ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) رفع مزاحمت و تصدیع کردن. زحمت کم کردن. کنایت از رفتن ، ترک گفتن کسی. || زحمت چیزی را بر گرفتن ( ازخود یا دیگری )؛ آنرا از میان بردن. نابود ساختن. معدوم کردن : تاختن آورد هجر، تیغ بلا آخته زحمت هستی ما، از ره ما بر گرفت.
