زحل همت. [ زُ ح َ هَِ م ْ م َ ] ( ص مرکب ) دارای همت بلند. آنکه بلندی همت او به بلندی زحلست : وزیر هفتم که زحل همت و مشتری سعادت بود، چون این خبر بشنید، کس بسیاف فرستاد. ( سندبادنامه ص 256 ). زحل خود نیز کنایه از همت بلند آمده. رجوع به زحل شود.
