زُبِیْدِه خانم ( ـ ح ۱۳۰۵ق)
(یا: جهان خانم؛ ملقب به جان باجی و معروف به فرشته) عارف و شاعر نیکوکار ایرانی و دختر فتحعلی شاه قاجار. زُبیده خانم با همسرش، علی خان نصرت الملک قراگوزلو، به همدان کوچید و در آن جا به سلک مریدان حاج میرزا علی نقی همدانی پیوست و راه عرفان در پیش گرفت. زنی نیکوکار و دستگیر تنگدستان و متولی کارهای عام المنفعه بود. احداث زائرسرای تاج آباد و پل روان رود، وقف دَه لاله جین به عزاداری های مذهبی، تعمیر بقعه و صحن امامزاده یحیی در همدان از اقدامات اوست. وی دائم الذکر و اهل ریاضت بود و در سفرها به دور از تجمل و تشریفات ظاهر می شد. زبیده خانم شعر می سرود و در سروده هایش «جهان» تَخَلُّص می کرد و دیوانی از قصیده، غزل و مرثیه از او به جا مانده است که ابیاتی از آن در تاریخ عضدی نقل شده است.
(یا: جهان خانم؛ ملقب به جان باجی و معروف به فرشته) عارف و شاعر نیکوکار ایرانی و دختر فتحعلی شاه قاجار. زُبیده خانم با همسرش، علی خان نصرت الملک قراگوزلو، به همدان کوچید و در آن جا به سلک مریدان حاج میرزا علی نقی همدانی پیوست و راه عرفان در پیش گرفت. زنی نیکوکار و دستگیر تنگدستان و متولی کارهای عام المنفعه بود. احداث زائرسرای تاج آباد و پل روان رود، وقف دَه لاله جین به عزاداری های مذهبی، تعمیر بقعه و صحن امامزاده یحیی در همدان از اقدامات اوست. وی دائم الذکر و اهل ریاضت بود و در سفرها به دور از تجمل و تشریفات ظاهر می شد. زبیده خانم شعر می سرود و در سروده هایش «جهان» تَخَلُّص می کرد و دیوانی از قصیده، غزل و مرثیه از او به جا مانده است که ابیاتی از آن در تاریخ عضدی نقل شده است.
wikijoo: زبیده_خانم