زبون گیری

لغت نامه دهخدا

زبونگیری. [ زَ ] ( حامص مرکب ) عاجزچزانی :
زبونگیری نکرد آن صید نخجیر
که نبود شیر صیدافکن زبونگیر.

نظامی.

۱ - عاجز کشی . ۲ - عاجز شمردن کسی را .
عاجز چرانی

( ~. )(حامص . ) ۱ - ضعیف کُشی . ۲ - ضعیف شمردن ، خوار دانستن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید