زبرق

لغت نامه دهخدا

زبرق. [ زِ رِ ] ( اِخ ) یحیی ملقب به فراء و مکنی به ابوالمعالی فرزند عبدالرحمن بن محمدبن یعقوب بن اسماعیل شیبانی مکی و معروف به ابن زبرق. در مصر بر سلطان صلاح الدین ایوبی وارد شد و نزد او و فرزندش مقیم گشت. زبرق خود و برادرش جاراﷲ نقل حدیث کنند و زبرق خود از تقی فاسی سماع دارد. وی در سال 817 هَ. ق. وفات یافت. عبداﷲبن صالح بن احمدبن ابی المنصور عبدالکریم بن یحیی از فرزندان زبرقست. از برادرش دو پسر به نام عبدالکریم و علی به جده رفته و در آنجا خطبه گفته و حدیث کرده اند و هنوز از اولاد آنان درجده و مصر باقی میباشند. ( تاج العروس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس