زبانین

لغت نامه دهخدا

زبانین.[ زَ / زُ ن َ ] ( اِخ ) مجموع دو کوکب که بر پله میزان جای دارند که از منازل قمر است. زبانین در متن صور الکواکب ( بهنگام سخن از کواکب میزان ) بجای زبانیان بکار رفته و در ترجمه صور الکواکب زبانین «هردوزبانا» ترجمه شده است. رجوع به صور الکواکب و ترجمه آن در مقدمه و در فصل مربوط به «کواکب المیزان » شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس