زبانیان
لغت نامه دهخدا
زبانیان. [ زَ ] ( اِ ) ج ِ زَبانی. ( ناظم الاطباء ). فارسیان زبانی را بطور فارسی به الف و نون جمع کرده زبانیان گویند چنانچه حور را که جمع حوراء است بمعنی مفرد استعمال کنند و به الف و نون جمع کرده حوران گویند. ( آنندراج ). مردمان سرکش. ( غیاث اللغات ). || دربانان دوزخ. ( غیاث اللغات ). رجوع به آنندراج و انجمن آرا و «زَبانی » شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید