زبانیات. [ زُ ن َ ] ( ع اِ ) جمع زبانی بمعنی شاخ کژدم و ستاره ای که از منازل قمر است. در لسان العرب آمده : ابوزید گوید: ستاره ( منزل شانزده ماه ) را زبانی و زبانیان و زبانیات گویند و نیز گویند زبانی العقرب و زبانیا العقرب و زبانیات ( یعنی برای زبانی بهر دو معنی تثنیه و جمع بکار برند ). رجوع به کتاب جمهره ج 1 ص 283 و «زبانی » شود.
