زبانی فش. [ زَ ف َ ] ( ص مرکب ) مانند زبانی. زبانی وش. کنایت از زشت و بدچهره : گفت رخم گرچه زبانی فش است ایمنم از ریش کشان هم خوش است.نظامی ( مخزن الاسرار ص 157 ).
