زبانه گیر

لغت نامه دهخدا

زبانه گیر. [ زَ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) گیرنده زبانه. خاموش کننده شعله. || در این بیت مسعودسعد کنایت از بمراد شدن روزگار، خاموش گشتن فتنه ها آمده :
جهان بکام تو و کار و بار دولت تو
زبانه گیرتر از کارزار آتش و آب.
مسعودسعد.

فرهنگ فارسی

گیرنده زبان خاموش کننده شعله

پیشنهاد کاربران

بپرس