چو برزد زبانه ز کوه آفتاب
سر نامداران برآمد ز خواب.
فردوسی.
چنان افتاده بد آتش بجانش که برمیزد زبانه از دهانش.
نظامی.
برمیزندز مشرق شمع فلک زبانه ای ساقی صبوحی درده می شبانه.
سعدی.
رجوع به «زبانه زدن » و «زبانه کشیدن » شود.زبانه برزدن
لغت نامه دهخدا
چو برزد زبانه ز کوه آفتاب
سر نامداران برآمد ز خواب.
که برمیزد زبانه از دهانش.
ای ساقی صبوحی درده می شبانه.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید