زبان گوتی

گوتی زبانی مرده از گروه زبان های ژرمنی شرقی است که گویشوران آن گوت ها بوده اند. این زبان با کدکس آرجنتوس که یک برگردان کتاب مقدس از سده ششم میلادی است، شناخته می شود.
این زبان به عنوان یک زبان ژرمنی به خانواده زبان های هندواروپایی تعلق دارد. از میان زبان های ژرمنی، کهن ترین متون به جای مانده مربوط به زبان گوتی و مربوط به سده چهارم میلادی می باشد. در میانه سده ششم میلادی در اثر عواملی همچون شکست نظامی گوت ها از فرانک ها، خروج آنها از شبه جزیره ایتالیا و منزوی شدن آنها در شبه جزیره ایبری باعث رو به زوال گذاردن این زبان شد. با این حال این زبان تا سده هشتم میلادی در شبه جزیره ایبری وتا سده نهم میلادی در اطراف دانوب سفلی و همچنین برخی مناطق در شبه جزیره کریمه رواج داشته است.
الفبای گوتی الفبایی بود که برای نوشتن زبان گوتی در سده چهارم میلادی توسط اولفیلاس به هدف ترجمه انجیل ایجاد شد. [ ۱] این الفبا براساس الفبای یونانی است که بدان تعدادی حرف جدید برای واج های گوتی افزوده شده است.