زبان کلک. [ زَ ن ِ ک ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نوک قلم. زبان قلم : کلکش چو مرغکی است دو دیده پر آب مشک وز بهر خیر و شر زبانش دو شاخ تر.عسجدی.نام حافظگر برآید بر زبان کلک دوست از جناب حضرت شاهم بس است این ملتمس.حافظ.