زبان ویتنامی

زبان ویتنامی ( ویتنامی: tiếng Việt ) یک زبان آستروآسیایی و زبان ملی و رسمی ویتنام است. این زبان به صورت بومی توسط بیش از ۷۰ میلیون نفر صحبت می شود که چندین برابر مجموع سایر اعضای خانواده آستروآسیایی است. [ ۵] ویتنامی زبان مادری مردم ویتنامی ( کین ) و همچنین زبان دوم یا زبان اول برای سایر گروه های قومی در ویتنام است. در نتیجه مهاجرت، ویتنامی زبانان در سایر مناطق آسیای جنوب شرقی، آسیای شرقی، آمریکای شمالی، اروپا و استرالیا نیز یافت می شوند.
ویتنامی مانند بسیاری از زبان های دیگر در آسیای جنوب شرقی و شرق آسیا یک زبان تحلیلی با نواخت واجی است. این زبان دارای ترتیب نهاد - فعل - مفعول در جمله است. ویتنامی همچنین از رابط های شماری و توصیف کننده ها استفاده می کند. واژگان آن تأثیر قابل توجهی از چینی و فرانسوی پذیرفته اند.
ویتنامی در گذشته با استفاده از خط چو نوم نوشته می شد، یک خط واژه نگاشت با استفاده از حروف چینی برای نشان دادن واژگان چینی - ویتنامی و برخی از واژگان بومی ویتنامی، همراه با بسیاری از نویسه های بومی اختراع شده برای نشان دادن واژگان دیگر. [ ۶] [ ۷] حکومت استعماری فرانسه بر ویتنام منجر به پذیرش رسمی الفبای ویتنامی ( Chữ Quốc ngữ ) شد که بر اساس خط لاتین است. این خط از دونگاره ها و حرکت گذاری برای مشخص کردن نواخت ها و برخی واج ها استفاده می کند. گاهی از نگوین دو به عنوان بزرگ ترین ادیب ادبیات ویتنامی یاد می شود
به نظر می رسد که در گذشته های دور، زبان ویتنامی ویژگی هایی مشترک با سایر زبان های خانواده آستروآسیایی داشته است مثل داشتن ریخت شناسی صرفی و خوشه های بی صدا غنی که به مرور زمان این ویژگی ها در این زبان از بین رفته اند. با این حال زبان ویتنامی به دلیل موقعیت جغرافیایی اش در جنوب شرق آسیا بسیار تأثیر پذیرفته و خصوصیاتی کسب کرده است مثل صرف ( ریخت شناسی ) جداگانه و نواخت متفاوت واجی.
ویتنامی در ابتدا تحت تأثیر زبان چینی قرار گرفت که در سده دوم پ. م. زبان غالب گردیده بود. پس از آنکه در سده دهم ویتنام استقلال یافت، طبقه فرمانروایان چینی ادبی را به عنوان ابزار ارتباطی دولت، کسب دانش و ادبیات برگزیدند. با غلبه زبان چینی، واژگان چینی به صورت بنیادین وارد شدند و بر روی دستور زبان تأثیر گذاشتند. بیشتر واژه نامه های ویتنامی در تمام زمینه ها حاوی واژگان چینی - ویتنامی هستند.