زبان های کردی یک زنجیره گویشی از زبان های هندواروپایی در شاخهٔ زبان های ایرانی غربی هستند که کُردها با آن ها سخن می گویند. زبان های کردی از زبان های ایرانی شاخهٔ شمال غربی هستند که با زبان های فارسی، پشتو، بلوچی و لری خویشاوندی دارند. تعریف یک زبان به عنوان «کردی» همواره دست خوش عوامل غیر زبان شناختی به ویژه عوامل سیاسی و فرهنگی است. در واقع زبان کردی زبان واحدی نیست؛ آنچه هست زبان های مستقلی ( سورانی و کرمانجی و جنوبی و لکی ) با شباهت زیاد است که مجموعاً کردی نامیده می شوند. البته برخی از منابع زبان شناسی، لکی را زبانی جدا از کُردی طبقه بندی کرده اند. و آن را گویشی از لری دانسته اند
... [مشاهده متن کامل]
به باور پژوهشگران کردهای ایران و بسیاری از کردهای ترکیه و عراق به گونه هایی از زبان پهلوی سخن می گویند و مردم شمال ایران نیز به گونه ای از زبان پهلوی سخن می گویند؛ مانند مازندرانی و گیلانی و در جنوب شرق ایران بلوچی نیز عناصری از زبان پهلوی را دارد، این زبان ها نیز متعلق به زیرگروه شمال غربی زبان های ایرانی هستند. از دیگر زبان های مشابه به زبان های کردی که زیرگروه جنوب غربی زبان های ایرانی به شمار می آیند، فارسی و لری هستند؛ که هرکدام در مناطق وسیعی تکلم می شوند.
زرین کوب در کتاب تاریخ مردم ایران می گوید: در پایان عهد آل بویه در سرزمین جبال که نیز ولایت فهله نام داشت و زبان مردم آن نواحی به همین سبب فهلوی نیز خوانده می شد ادبیاتی عامیانه نیز در لهجه های محلی انعکاس داشت. در ری که زبان آن تدریجاً به لغت دری نزدیک تر از پهلوی می شد ترانه هایی به لهجهٔ رازی رایج بود و در همدان و زنجان فهلویات یا ادبیات پهلوی که ملحونات آنها اورامنان خوانده می شد فراوان گفته می شد.
گویش های مختلف عمدتاً در بخش هایی از ایران، عراق، سوریه و ترکیه مورد استفاده قرار می گیرد. جمعیت های پراکنده کرد همچنین در جمهوری آذربایجان، ارمنستان، لبنان و کشورهای اروپایی به ویژه آلمان و انگلستان نیز زندگی می کنند.
وضعیت کنونی دانش زبان شناسی در مورد زبان کردی تقریبی است و هنوز شناخت دقیقی دربارهٔ این زبان، رده بندی و تاریخ آن وجود ندارد.
... [مشاهده متن کامل]
به باور پژوهشگران کردهای ایران و بسیاری از کردهای ترکیه و عراق به گونه هایی از زبان پهلوی سخن می گویند و مردم شمال ایران نیز به گونه ای از زبان پهلوی سخن می گویند؛ مانند مازندرانی و گیلانی و در جنوب شرق ایران بلوچی نیز عناصری از زبان پهلوی را دارد، این زبان ها نیز متعلق به زیرگروه شمال غربی زبان های ایرانی هستند. از دیگر زبان های مشابه به زبان های کردی که زیرگروه جنوب غربی زبان های ایرانی به شمار می آیند، فارسی و لری هستند؛ که هرکدام در مناطق وسیعی تکلم می شوند.
زرین کوب در کتاب تاریخ مردم ایران می گوید: در پایان عهد آل بویه در سرزمین جبال که نیز ولایت فهله نام داشت و زبان مردم آن نواحی به همین سبب فهلوی نیز خوانده می شد ادبیاتی عامیانه نیز در لهجه های محلی انعکاس داشت. در ری که زبان آن تدریجاً به لغت دری نزدیک تر از پهلوی می شد ترانه هایی به لهجهٔ رازی رایج بود و در همدان و زنجان فهلویات یا ادبیات پهلوی که ملحونات آنها اورامنان خوانده می شد فراوان گفته می شد.
گویش های مختلف عمدتاً در بخش هایی از ایران، عراق، سوریه و ترکیه مورد استفاده قرار می گیرد. جمعیت های پراکنده کرد همچنین در جمهوری آذربایجان، ارمنستان، لبنان و کشورهای اروپایی به ویژه آلمان و انگلستان نیز زندگی می کنند.
وضعیت کنونی دانش زبان شناسی در مورد زبان کردی تقریبی است و هنوز شناخت دقیقی دربارهٔ این زبان، رده بندی و تاریخ آن وجود ندارد.
