زبان های ناخی ( انگلیسی: Nakh languages ) خانواده کوچکی از زبان هایی است که عمدتاً توسط مردم ناخی در روسیه ( چچن و اینگوش ) ، گرجستان و توسط چچنی هایی که در چچن زندگی نمی کنند، ( به طور عمده در اروپا، خاورمیانه و آسیای مرکزی ) به کار می رود.
زبان های ناخی از نظر تاریخی به عنوان یک خانواده مستقل قفقازی شمال مرکزی طبقه بندی می شوند، اما در حال حاضر به عنوان شاخه ای از خانواده قفقازی شمال شرقی محسوب می شوند. عقیده بر این است که بین ۵ تا ۶ هزار سال قبل این خانواده زبانی جدا شده است. ل فلز آز
• زبان های ویناخی، پیوستار گویشی ای است دارای دو زبان که نوشتار دارند:
• چچنی: ۱٬۳۳۰٬۰۰۰ گویشور ( ۲۰۰۲ )
• اینگوشی: ۴۱۳٬۰۰۰ گویشور ( ۲۰۰۲ )
زبان های ناخی با نظریه چاکنایی زبان های هندواروپایی در ارتباط اند. چنانچه تحت واک دارشدگی فورانی ها قرار گرفتن، در شاخه ویناخی مسلم فرض شده است، اما به طور گسترده ای این نظر غیرمحتمل شمرده شده است. در جایگاه آغازین، فورانی های بتسی مشابه فورانی های ویناخی هستند، اما در جایگاه غیرآغازین به همخوان های واکدار ویناخی شباهت دارند. ( *qʼ که در زبان ویناخی یک فورانی باقی مانده است، یک استثناست )
تغییر مشابهی در برخی از دیگر زبان های داغستانی روی می دهد.
بسیاری از زبان ها یا مردمان باستان در جنوب قفقاز، که هویتشان مبهم است توسط پژوهشگران زبان قفقازی به عنوان ناخی فرض شده اند. هیچ کدام از ادعاهایی این چنینی اثبات نشده است؛ و اکثراً براساس مکان شان به عنوان ناخی طبقه بندی شده اند.
زبان ارشی، زبان مردم ارس است که در شمال ارمنستان ساکن بودند و ( احتمالاً ) بعدها زبان مردم هرتی که ساکن جنوب گرجستان و شمال غربی گرجستان بودند، شده است. این زبان کم و بیش به عنوان ناخی اثبات شده است. این مردم و زبان شان در نهایت با زبان گرجی یا آذری جایگزین شد.
زبان مالخی ( که نامشان به معنی خورشید است ) ، زبان مردمانی است که در شمال قفقاز و در دوران مدرن کاباردینو - بالکاریا، کرچیچر - کسیا می زیستند و زمان کوتاهی هم بر اوبیخیا و آبخازیا مسلط بودند است. آنها ابتدا مغلوب سکایی زبان های قبایل آلن و سپس قبایل ترک شدند و به نظر می رسد به طور گسترده سرزمینشان را ترک کرده و در چچن پناه گرفتند. این مسئله منجر به این شد که تیپ نامیده شوند. آنهایی که در سرزمینشان باقی ماندند یا از بین رفتند یا جمعیت غالب انطباق یافتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزبان های ناخی از نظر تاریخی به عنوان یک خانواده مستقل قفقازی شمال مرکزی طبقه بندی می شوند، اما در حال حاضر به عنوان شاخه ای از خانواده قفقازی شمال شرقی محسوب می شوند. عقیده بر این است که بین ۵ تا ۶ هزار سال قبل این خانواده زبانی جدا شده است. ل فلز آز
• زبان های ویناخی، پیوستار گویشی ای است دارای دو زبان که نوشتار دارند:
• چچنی: ۱٬۳۳۰٬۰۰۰ گویشور ( ۲۰۰۲ )
• اینگوشی: ۴۱۳٬۰۰۰ گویشور ( ۲۰۰۲ )
زبان های ناخی با نظریه چاکنایی زبان های هندواروپایی در ارتباط اند. چنانچه تحت واک دارشدگی فورانی ها قرار گرفتن، در شاخه ویناخی مسلم فرض شده است، اما به طور گسترده ای این نظر غیرمحتمل شمرده شده است. در جایگاه آغازین، فورانی های بتسی مشابه فورانی های ویناخی هستند، اما در جایگاه غیرآغازین به همخوان های واکدار ویناخی شباهت دارند. ( *qʼ که در زبان ویناخی یک فورانی باقی مانده است، یک استثناست )
تغییر مشابهی در برخی از دیگر زبان های داغستانی روی می دهد.
بسیاری از زبان ها یا مردمان باستان در جنوب قفقاز، که هویتشان مبهم است توسط پژوهشگران زبان قفقازی به عنوان ناخی فرض شده اند. هیچ کدام از ادعاهایی این چنینی اثبات نشده است؛ و اکثراً براساس مکان شان به عنوان ناخی طبقه بندی شده اند.
زبان ارشی، زبان مردم ارس است که در شمال ارمنستان ساکن بودند و ( احتمالاً ) بعدها زبان مردم هرتی که ساکن جنوب گرجستان و شمال غربی گرجستان بودند، شده است. این زبان کم و بیش به عنوان ناخی اثبات شده است. این مردم و زبان شان در نهایت با زبان گرجی یا آذری جایگزین شد.
زبان مالخی ( که نامشان به معنی خورشید است ) ، زبان مردمانی است که در شمال قفقاز و در دوران مدرن کاباردینو - بالکاریا، کرچیچر - کسیا می زیستند و زمان کوتاهی هم بر اوبیخیا و آبخازیا مسلط بودند است. آنها ابتدا مغلوب سکایی زبان های قبایل آلن و سپس قبایل ترک شدند و به نظر می رسد به طور گسترده سرزمینشان را ترک کرده و در چچن پناه گرفتند. این مسئله منجر به این شد که تیپ نامیده شوند. آنهایی که در سرزمینشان باقی ماندند یا از بین رفتند یا جمعیت غالب انطباق یافتند.
wiki: زبان های ناخی