زبان های صحرایی یک خانواده کوچک از زبان ها در سراسر بخش های شرقی صحرا هستند که از شمال غربی دارفور تا جنوب لیبی، شمال و مرکز چاد، شرق نیجر و شمال شرقی نیجریه گسترش یافته اند. زبان های صحرایی اصلی شامل کانوری ( ۴ میلیون گوینده، اطراف دریاچه چاد در چاد، نیجریه، نیجر و کامرون ) ، دازا ( ۳۳۰٬۰۰۰ سخنران، چاد ) ، تدا ( ۴۹٬۰۰۰ سخنران، شمال چاد ) و زاگاوا ( ۱۷۰٬۰۰۰ سخنران، چاد شرقی و دارفور ) هستند. آن ها بخشی از خانواده پیشنهادی نیلوصحرایی به شمار می روند.
راجر بلنچ استدلال می کند که زبان های صحرایی و سنغایی شاخه سنغایی - صحرایی را با یکدیگر در خانواده بزرگتر نیلوصحرایی تشکیل می دهند. [ ۲]
نمونه واژگان اساسی زبان های صحرایی از بلاژک ( ۲۰۰۷ ) :[ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفراجر بلنچ استدلال می کند که زبان های صحرایی و سنغایی شاخه سنغایی - صحرایی را با یکدیگر در خانواده بزرگتر نیلوصحرایی تشکیل می دهند. [ ۲]
نمونه واژگان اساسی زبان های صحرایی از بلاژک ( ۲۰۰۷ ) :[ ۳]
wiki: زبان های صحرایی