زبان های سنغایی

زبان های سُنغایی یا سنغای گروهی از زبان ها و گویش های نزدیک به هم هستند که در امتداد رودخانه نیجر در کشورهای مالی، نیجر، بنین، بورکینافاسو و نیجریه در غرب آفریقا گویش می شوند. به طور خاص، آن ها در شهرهای تیمبوکتو و گائو رایج هستند. آن ها از زمان امپراتوری سنغای به عنوان زبان میانجی در آن منطقه مورد استفاده گسترده قرار گرفته اند. در مالی، دولت گویش گائو ( شرق تیمبوکتو ) را رسماً به عنوان یکی از گویش های مورد استفاده در آموزش ابتدایی پذیرفته است. [ ۴]
از نظر زبان شناسان، یکی از مهمترین موارد مورد توجه در زبان های سنغایی دشواری تعیین وابستگی ژنتیکی آن ها بوده است. مطابق تعریف ژوزف گرینبرگ در سال ۱۹۶۳، آن ها معمولاً به عنوان نیلوصحرایی شناخته می شوند، اما این دسته بندی همچنان بحث برانگیز است. زبان شناسی به نام گریت دیمندال ( ۲۰۰۸ ) معتقد است که در حال حاضر بهترین گزینه یک خانواده زبان مستقل است. [ ۵] راجر بلنچ استدلال می کند که زبان های سنغایی و صحرایی شاخه سنغایی - صحرایی را با یکدیگر در گستره وسیع تر نیلوصحرایی تشکیل می دهند.
از نظر تاریخی، نام سنغای نه یک نام قومی و نه نام یک زبان بود، بلکه یک نام برای طبقه حاکم امپراتوری سنغای بود. سخنگویان سنغای در مالی تحت تأثیر استفاده از زبان فرانسوی، به طور فزاینده ای از سنغای برای نام زبان خود استفاده کردند. [ ۶] با این حال، گروه های دیگر سنغای زبان خود را با اصطلاحات قومی دیگر می شناسند.
پژوهشگران زبان های سنغای را به دو شاخه اصلی جنوبی و شمالی دسته بندی می کنند. . [ ۷] سنغای جنوبی در پیرامون رودخانه نیجر متمرکز است. زبان زرمه با دو یا سه میلیون گوینده، پرسخنگوترین زبان سنغای و زبان اصلی جنوب غربی نیجر از جمله پایتخت، نیامی، است. سنغای شمالی بسیار کوچکتر و بسیار تحت تأثیر بربری است و در صحرا گویش می شود. از آنجا که تأثیر بربری فراتر از واژگان به ریخت شناسی عطفی نیز گسترش می یابد، زبان های سنغای شمالی گاهی به عنوان زبان های مختلط دیده می شوند. [ ۸]
مقایسه اعداد در زبان های سنغایی:[ ۹]