زبان های تونگوزی یک خانوادهٔ زبانی از شاخهٔ زبان های آلتایی است که در میان مردمان تونگوز در منچوری و شرق سیبری گویشورانی دارد. بیشتر زبان های تونگوز در معرض خطر نابودی اند. تمام ۱۳ زبان این گروه زبانی روی هم حدود ۷۵ هزار نفر گویشور دارد.
درمورد اینکه زبان های تونگوزی زیرشاخهٔ زبان های آلتایی هستند یا تنها به علت همجواری با این زبان ها مؤلفه های این خانواده را در خود گرفته اند اختلاف نظر است. برخی احتمال می دهند که این زبان ها دارای هم نیایی با زبان هایی چون کره ای، زبان های ژاپنی و آینو داشته باشد.
زبان های تونگوزی به دو شاخهٔ اصلی تقسیم می شوند؛ زبان های تونگوزی شمالی شامل:
• زبان اون که در شرق سیبری گویشورانی دارد.
• زبان اونکی که از سوی اونک ها در سیبری مرکزی و شمال خاوری جمهوری خلق چین بدان سخن می رانند. این زبان خود چند زیرشاخه دارد.
• زبان اودگه که در میان تونگوزهای جنوبی رواج دارد.
زبان های تونگوزی جنوبی که به دو شاخه بخش می شود؛ زبان منچو/جورچن که در میان مردمان جورچن/منچو رواج دارد. و نانای که شاخه های چندی دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدرمورد اینکه زبان های تونگوزی زیرشاخهٔ زبان های آلتایی هستند یا تنها به علت همجواری با این زبان ها مؤلفه های این خانواده را در خود گرفته اند اختلاف نظر است. برخی احتمال می دهند که این زبان ها دارای هم نیایی با زبان هایی چون کره ای، زبان های ژاپنی و آینو داشته باشد.
زبان های تونگوزی به دو شاخهٔ اصلی تقسیم می شوند؛ زبان های تونگوزی شمالی شامل:
• زبان اون که در شرق سیبری گویشورانی دارد.
• زبان اونکی که از سوی اونک ها در سیبری مرکزی و شمال خاوری جمهوری خلق چین بدان سخن می رانند. این زبان خود چند زیرشاخه دارد.
• زبان اودگه که در میان تونگوزهای جنوبی رواج دارد.
زبان های تونگوزی جنوبی که به دو شاخه بخش می شود؛ زبان منچو/جورچن که در میان مردمان جورچن/منچو رواج دارد. و نانای که شاخه های چندی دارد.
wiki: زبان های تونگوزی