زبان های بریتونی

زبان های بریتونی یکی از دو شاخهٔ خانوادهٔ زبان های سلتیک جزیره ای است. شاخهٔ دیگر گائلیک نام دارد. نام بریتونی به پیشنهاد جان ریس - سلت شناس ولزی - و از روی نام بریتون ها - که مردمانی بودند متفاوت با آنگلوساکسون ها و گائل ها بودند - برساخته شده است.
زبان های بریتونی از زبان بریتانیایی مشتق شده اند که در دورهٔ بریتانیای روم در خور فورث و همزمان با عصر آهن این زبان رواج داشته است. در سده های چهارم و پنجم میلادی مهاجرت برتون ها به اروپای قاره ای سبب گسترش این زبان بدین بخش از اروپا هم گردید. برجسته ترین سرزمینی که کوچندگان برتونی زبان را به خود پذیرفت برتانی در فرانسهٔ کنونی بود. در سال های پس از آن زبان بریتون ها به چند زبان دیگر تجزیه شد: ولزی، کورنی، برتون و زبان کامبریایی.