خانواده زبان های ایلامی - دراویدی یک خانواده زبانی فرضی است که زبان های دراویدی پاکستان و جنوب هند را به زبان ایلامی منقرض شده ایلام باستان ( جنوب غربی ایران کنونی ) پیوند می دهد. دیوید مک آلپین، زبان شناس، یکی از حامیان اصلی فرضیه ایلامی - دراویدی بوده است. [ ۱] این فرضیه در محافل دانشگاهی مورد توجه قرار گرفته است، اما مورد انتقاد جدی زبان شناسان نیز هست. وجود چنین خانواده زبانی یکی از چندین سناریو برای بررسی خاستگاه زبان های دراویدی و زبان ایلامی است. به طور کلی زبان شناسان فعلاً ایلامی را به عنوان یک زبان تَکی پذیرفته اند که با هیچ زبان شناخته شده دیگری ارتباطی ندارد.
سیلوستر و همکاران. ( ۲۰۱۹ ) ( با اشاره به رنفرو ( ۱۹۹۶ ) وجود زبان براهویی، زبان تک افتاده از خانواده دراویدی در بلوچستان پاکستان و بلوچستان ایران را پشتیبان فرضیه ایلامی - دراویدی می دانند [ ۲] [ ۳] و نتیجه گیری می کنندکه مهاجرت و اختلاط دوسویه در دوران نوسنگی رخ داده است. [ ۲]
این مفهوم که ایلامی و دراویدی به نوعی به هم مرتبط هستند از آغاز بررسی هر دو حوزه زبانی یعنی به اوایل قرن نوزدهم برمی گردد. ادوین نوریس اولین کسی بود که مقاله ای در حمایت از این فرضیه در سال ۱۸۵۳ منتشر کرد[ ۴] شواهد بیشتری توسط رابرت کالدول ارائه شد که در سال ۱۸۵۶ کتاب زبانشناسی تطبیقی را در مورد زبانهای دراویدی منتشر کرد. [ ۵] دیوید مک آلپین، استادیار زبان ها و زبان شناسی دراویدی در دانشگاه پنسیلوانیا، مجموعه ای از مقالات را منتشر کرد که شواهدی را برای پشتیبانی از این نظریه ارائه می کرد. [ ۶] [ ۱] گمان او همچنین بر این است که زبان ناشناخته هاراپا ( زبان یا زبان های تمدن دره سند ) نیز ممکن است بخشی از این خانواده بوده باشد.
به گفته دیوید مک آلپین، مردمی از ایلام، واقع در جنوب غربی ایران کنونی، با مهاجرت به هند، زبان های دراویدی را با خود به هندوستان آوردند. [ ۷] [ ۶] مک آلپین ( ۱۹۷۵ ) در مطالعه خود شباهت هایی را بین ایلامی و دراویدی شناسایی کرد. او پیشنهاد کرد که ۲۰ درصد واژگان دراویدی و ایلامی هم ریشه و ۱۲ درصد دیگر از واژگان ها آن ها احتمالاً همریشه هستند. او همچنین گفت که ایلامی و دراویدی دارای ضمایر دوم شخص مشابه و شناسه های همانند در حالت های صرفی هستند. دراویدی و ایلامی همچنین تعدادی مشتق مشابه، اسم های انتزاعی، و بن فعل + نشانگر زمان + ساختار شناسه های شخص مشابه دارند. هر دو دارای دو زمان مثبت هستند، یک «گذشته» و یک «غیر گذشته». [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسیلوستر و همکاران. ( ۲۰۱۹ ) ( با اشاره به رنفرو ( ۱۹۹۶ ) وجود زبان براهویی، زبان تک افتاده از خانواده دراویدی در بلوچستان پاکستان و بلوچستان ایران را پشتیبان فرضیه ایلامی - دراویدی می دانند [ ۲] [ ۳] و نتیجه گیری می کنندکه مهاجرت و اختلاط دوسویه در دوران نوسنگی رخ داده است. [ ۲]
این مفهوم که ایلامی و دراویدی به نوعی به هم مرتبط هستند از آغاز بررسی هر دو حوزه زبانی یعنی به اوایل قرن نوزدهم برمی گردد. ادوین نوریس اولین کسی بود که مقاله ای در حمایت از این فرضیه در سال ۱۸۵۳ منتشر کرد[ ۴] شواهد بیشتری توسط رابرت کالدول ارائه شد که در سال ۱۸۵۶ کتاب زبانشناسی تطبیقی را در مورد زبانهای دراویدی منتشر کرد. [ ۵] دیوید مک آلپین، استادیار زبان ها و زبان شناسی دراویدی در دانشگاه پنسیلوانیا، مجموعه ای از مقالات را منتشر کرد که شواهدی را برای پشتیبانی از این نظریه ارائه می کرد. [ ۶] [ ۱] گمان او همچنین بر این است که زبان ناشناخته هاراپا ( زبان یا زبان های تمدن دره سند ) نیز ممکن است بخشی از این خانواده بوده باشد.
به گفته دیوید مک آلپین، مردمی از ایلام، واقع در جنوب غربی ایران کنونی، با مهاجرت به هند، زبان های دراویدی را با خود به هندوستان آوردند. [ ۷] [ ۶] مک آلپین ( ۱۹۷۵ ) در مطالعه خود شباهت هایی را بین ایلامی و دراویدی شناسایی کرد. او پیشنهاد کرد که ۲۰ درصد واژگان دراویدی و ایلامی هم ریشه و ۱۲ درصد دیگر از واژگان ها آن ها احتمالاً همریشه هستند. او همچنین گفت که ایلامی و دراویدی دارای ضمایر دوم شخص مشابه و شناسه های همانند در حالت های صرفی هستند. دراویدی و ایلامی همچنین تعدادی مشتق مشابه، اسم های انتزاعی، و بن فعل + نشانگر زمان + ساختار شناسه های شخص مشابه دارند. هر دو دارای دو زمان مثبت هستند، یک «گذشته» و یک «غیر گذشته». [ ۸]
wiki: زبان های ایلامی دراویدی