زبان های اطلسی

زبان های اطلسی یا اطلسی غربی یک زیر گروه اصلی از زبان های نیجر - کنگو هستند که در غرب آفریقا گویش می شوند.
زبان اطلسی در امتداد ساحل اقیانوس اطلس از سنگال تا لیبریا، درمیان رمه گردانان فولانی زبان گسترش یافته و به سمت شرق در سراسر ساحل، از سنگال تا نیجریه، کامرون و سودان امتداد یافته و گویش می شود. زبان های ولوف سنگال و فولانی پرسخنگوترین زبان های اطلسی هستند که هر کدام چندین میلیون سخنران دارند. از دیگر اعضای قابل توجه می توان به سرر و زنجیره گویشی جولا سنگال اشاره کرد. تمنه، زبان اصلی سیرالئون، در دسته بندی های پیشین در زیر گروه اطلسی قرار داشت، اما در پیشنهادهای نوین، دیگر در گروه اقیانوس اطلس قرار داده نمی شود.
دیوید ساپیر ( ۱۹۷۱ ) زبان های اطلسی را به سه شاخه شمالی، جنوبی و تک زبان واگرای بیجاگو از جزایر بیساگوس در سواحل گینه بیسائو تقسیم کرد:[ ۲]
• شمالی
• زبان های سنگال: فولا - سرر؛ ولوف
• زبان های کانگینی
• زبان های باک ( از جمله بیجاگو )
• زبان های سنگال شرقی - گینه پرتغالی
• زبان های تندا
• بیافادا - پاجاده
• کوبیانا - کاسانگا - بانهوم
• نالو - مبولونگیش - باگا امبوتنی
• سوا
• زبان های مل ( از جمله گولا )
• لیمبا
نوآوری های واژگانی نیااطلسی بازسازی شده توسط پوزدنیاکوف و سگرر ( ۲۰۱۷ ) : [ ۳]