زبان های اراواکی

زبان های آراواکی. زبان های آراواکی یا مایپوری یکی از خانواده های زبانی جهان است که در میان مردم باستانی بومی جنوب آمریکا سخن گفته می شود. گروه هایی از گویشوران این زبان ها به آمریکای مرکزی و جزایر آنتیل بزرگ در کارائیب و باهاما در اقیانوس اطلس مهاجرت کردند. این زبان ها در میان همه کشورهای آمریکای جنوبی به جز اکوادور، اروگوئه و شیلی امروزی رایجند. این زبان بخشی از خانواده بزرگ تر و پیشنهادی بزرگ آراواکی است.
نام مایپوری توسط فیلیپو گیلیخ در سال ۱۷۸۲ پس از مشاهده زبان مایپوری در ونزوئلا، به خانواده داده شد. یک قرن بعد نام خانواده به آراواکی که از نظر فرهنگی زبان مهم تری بود، تغییر نام یافت. اصطلاح آراواکی تا زمانی که استفاده از آن توسط دانشمندان آمریکای شمالی برای اطلاق به خانواده پیشنهادی گسترده تر بزرگ آراواکی گسترش یافت، روی کار بود. در آن زمان نام مایپوری دوباره برای این خانواده احیا شد.
طبقه بندی زبان های مایپوری به دلیل انقراض تعداد زیادی از آن ها و مستندسازی های ضعیف، دشوار است. بسیاری از پژوهشگران در تقسیم مایپوری به شاخه های شمالی و جنوبی اتفاق نظر دارند، اما همه زبان ها را نمی توان در همین دو شاخه قرار داد. سه روش دسته بندی زیر توسط همه پذیرفته شده است:
• تا - مایپوری = آراواکی کارائیبی / تا - آراواکی = مایپوری کارائیبی،
• مایپوری آمازون شمالی = آراواکی آمازون شمالی = مایپوری سرزمینی،
• مایپوری مرکزی = پارسی–شینگو = پارسی–وائورا
زبان گاریفونا یک زبان از خانواده زبانی آراواکی است.
اگرچه تنوع زبانی زیادی در گونه های آراواکی یافت می شود اما طبق گفته آیخنوالد ( ۱۹۹۹ ) جدول های زیر ترکیب کلی از همخوان ها و واکه هایی است که به طور معمول در زبان های آراواکی یافت می شوند:[ ۲]
لوکوتکا ( ۱۹۶۸ ) واژگان اساسی زیر را برای زبان های آراواکی ذکر کرده است. [ ۳]