زبان های اتحادیه اروپا زبان هایی هستند که در کشورهای عضو اتحادیه اروپا بدان ها سخن گفته می شود. اتحادیه اروپا ۲۴ زبان رسمی دارد که از بین آن ها سه زبان انگلیسی، فرانسوی و آلمانی زبان های رویه ای کمیسیون اروپا هستند درحالی که پارلمان اروپا همه زبان های رسمی را به عنوان زبان کاری می پذیرد. سه زبان رویه ای در کارهای روزمره نهادهای اتحادیه اروپا کاربرد دارند.
... [مشاهده متن کامل]
زبان لوکزامبورگی و زبان ترکی استانبولی ( که به ترتیب در لوکزامبورگ و قبرس رسمیت دارند ) تنها زبان های ملی هستند که جزو زبان های رسمی اتحادیه اروپا نیستند. در اتحادیه اروپا، سیاست زبان بر عهده کشورهای عضو است و اتحادیه اروپا سیاست زبان مشترکی ندارد. مؤسسات اتحادیه اروپا نقش مهمی در این زمینه دارند و بر اساس اصل «تابعیت»، یک بعد اروپایی را در سیاست های زبانی کشورهای عضو ترویج می کنند. اتحادیه همه شهروندانش را به چندزبانگی تشویق می کند و خواهان یادگیری دو زبان افزون بر زبان مادری است. با این وجود اتحادیه اروپا تأثیر بسیار محدودی در این زمینه دارد زیرا محتوای سیستم های آموزشی بر عهده کشورهای عضو است، اما تعدادی از برنامه های بودجه اتحادیه اروپا به طور فعال باعث تقویت یادگیری زبان و تنوع زبانی می شوند.
بیشترین زبانی که در اتحادیه اروپا دارای سخنور است ( زبان اول و دوم ) انگلیسی است که ۴۴٪ از کل بزرگسالان آن را درک می کنند، در حالی که آلمانی که توسط ۱۸٪ از مردم صحبت می شود، دارای بیشترین تعداد سخنور زبان مادری است. تمام ۲۴ زبان رسمی اتحادیه اروپا به عنوان زبان های کاری پذیرفته می شوند، اما در عمل فقط سه زبان انگلیسی، فرانسوی و آلمانی کاربردهای گسترده ای دارند و بین این سه، انگلیسی بیشتر از همه استفاده می شود. زبان فرانسوی نیز در سه شهری که مراکز سیاسی اتحادیه هستند یعنی بروکسل ( بلژیک ) ، استراسبورگ ( فرانسه ) و لوکزامبورگ ( لوکزامبورگ ) رسمی است.
زبان های رسمی اتحادیه اروپا عبارتند از:
پنج زبان با بیشترین سخنور در اتحادیه اروپا انگلیسی ( ۴۴٪ ) , آلمانی ( ۳۶٪ ) ، فرانسوی ( ۲۹٪ ) ، ایتالیایی ( ۱۸٪ ) و اسپانیایی ( ۱۷٪ ) هستند. آلمانی با داشتن ۲۰٪ از کل جمعیت سخنوران، پرمتکلم ترین زبان مادری است و پس از آن فرانسوی، ایتالیایی و اسپانیایی قرار دارند. دانستن زبان های خارجی همان طور که در جدول زیر نشان داده شده است، در هر کشور متفاوت است. بیشترین زبان دوم یا خارجی در اتحادیه اروپا انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و روسی است. در جدول، خانه های به رنگ آبی روشن به معنای این است که این زبان یک زبان رسمی کشور است، در حالی که خانه های به رنگ آبی تیره زبان اصلی کشور را نشان می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
زبان لوکزامبورگی و زبان ترکی استانبولی ( که به ترتیب در لوکزامبورگ و قبرس رسمیت دارند ) تنها زبان های ملی هستند که جزو زبان های رسمی اتحادیه اروپا نیستند. در اتحادیه اروپا، سیاست زبان بر عهده کشورهای عضو است و اتحادیه اروپا سیاست زبان مشترکی ندارد. مؤسسات اتحادیه اروپا نقش مهمی در این زمینه دارند و بر اساس اصل «تابعیت»، یک بعد اروپایی را در سیاست های زبانی کشورهای عضو ترویج می کنند. اتحادیه همه شهروندانش را به چندزبانگی تشویق می کند و خواهان یادگیری دو زبان افزون بر زبان مادری است. با این وجود اتحادیه اروپا تأثیر بسیار محدودی در این زمینه دارد زیرا محتوای سیستم های آموزشی بر عهده کشورهای عضو است، اما تعدادی از برنامه های بودجه اتحادیه اروپا به طور فعال باعث تقویت یادگیری زبان و تنوع زبانی می شوند.
بیشترین زبانی که در اتحادیه اروپا دارای سخنور است ( زبان اول و دوم ) انگلیسی است که ۴۴٪ از کل بزرگسالان آن را درک می کنند، در حالی که آلمانی که توسط ۱۸٪ از مردم صحبت می شود، دارای بیشترین تعداد سخنور زبان مادری است. تمام ۲۴ زبان رسمی اتحادیه اروپا به عنوان زبان های کاری پذیرفته می شوند، اما در عمل فقط سه زبان انگلیسی، فرانسوی و آلمانی کاربردهای گسترده ای دارند و بین این سه، انگلیسی بیشتر از همه استفاده می شود. زبان فرانسوی نیز در سه شهری که مراکز سیاسی اتحادیه هستند یعنی بروکسل ( بلژیک ) ، استراسبورگ ( فرانسه ) و لوکزامبورگ ( لوکزامبورگ ) رسمی است.
زبان های رسمی اتحادیه اروپا عبارتند از:
پنج زبان با بیشترین سخنور در اتحادیه اروپا انگلیسی ( ۴۴٪ ) , آلمانی ( ۳۶٪ ) ، فرانسوی ( ۲۹٪ ) ، ایتالیایی ( ۱۸٪ ) و اسپانیایی ( ۱۷٪ ) هستند. آلمانی با داشتن ۲۰٪ از کل جمعیت سخنوران، پرمتکلم ترین زبان مادری است و پس از آن فرانسوی، ایتالیایی و اسپانیایی قرار دارند. دانستن زبان های خارجی همان طور که در جدول زیر نشان داده شده است، در هر کشور متفاوت است. بیشترین زبان دوم یا خارجی در اتحادیه اروپا انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و روسی است. در جدول، خانه های به رنگ آبی روشن به معنای این است که این زبان یک زبان رسمی کشور است، در حالی که خانه های به رنگ آبی تیره زبان اصلی کشور را نشان می دهد.
