زبان نَبَطیِ آرامی گونه ای از زبان آرامی غربی است که در کتیبه های اقوام نبطی در صحرای نِگِب واقع در شرق کرانهٔ رود اردن و صحرای سینا مورد استفاده بوده است. در اوایل عصر طلایی اسلامی مورخان عرب از واژهٔ «نبطی» برای اشاره به دیگر زبان های آرامی شرقی بابل در دشت عراق و بیابان سوریه سود می جستند.
با فروپاشی امپراتوری هخامنشی ( ۳۳۰ پیش از میلاد ) زبان آرامی نیز به طور فزاینده ای اهمیت خود را به عنوان زبان رایج در خاورمیانه از دست داد. زبان یونانی در کنار آن قرار گرفت و فرهنگ نوشتاری که قبلاً یکپارچه می نمود از هم گسسته شده و به مدارس محلی رانده شده و گویشهای قدیمی هم زمان به اندازه زبان های مکتوب اهمیت یافت. زبان نبطی یکی از این گویشهای محلی بود که کتیبه های نبطی دو قرن پیش از میلاد نشانه ای از گسترش یکی از این زبان های محلی است.
زبان نبطی شاخه ای از زبان های آرامی باستان بود که با افزایش مهاجرت قبایل عرب کوچ نشین به طور فزاینده ای تحت تأثیر زبان عربی قرار گرفت. از دورهٔ اسلامی نفوذ زبان عربی به حدی گسترش یافت که می توان گفت زبان نبطی به طور کامل به زبان عربی منتقل یا تبدیل شد.
پیشتر، پژوهشگران دربارهٔ ریشهٔ خط عربی به دو گروه تقسیم شده بودند. گروهی که اکنون در حاشیه اند ریشهٔ خط عربی را سریانی که خود مشتق از خط آرامی شاهنشاهی است می دانند. گروه دوم به رهبری تئودور نُلدِکه ریشهٔ خط عربی را خط نبطی می دانند. [ ۲] این نظریه توسط جان هیلی تأیید شد و به طور کامل در پژوهش های او دربارهٔ الفبای عربی و سریانی مستند ساخته است. [ ۳] کتیبه های به دست آمده در کاوش های باستان شناختی در ام الجمال در اردن که تاریخ آن مربوط به سدهٔ ششم میلادی است، تأییدی بر اشتقاق خط عربی از خط نبطی و تولد انواع نوشته های عربی منسوخ شده می باشد. [ ۴]
نبطی زبانی بود که همیشه تحت تأثیر محیط تاریخی و جغرافیایی پیرامون خود بود. زبان نبطی در آغاز توسط آرامیان استفاده می شد و بنابراین بیشترین تأثیر را از واژگان و نام های آرامی گرفته است. اما در آغاز قرن چهارم میلادی، به طور فزاینده ای مورد استفاده عربی زبانان قرار گرفت و بنابراین تحت نفوذ زبان عربی قرار گرفت. مطابق نظر «کانتینو» متخصص زبان های سامی، با ظهور زبانی عربی، استفادهٔ گسترده از زبان نبطی پایان یافته و این زبان در زبان عربی حل شده است. در این فرایند زبان نبطی به تدریج از عناصر زبان آرامی خالی شده و عناصر زبان عربی با موفقیت جایگزین آن شده است. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا فروپاشی امپراتوری هخامنشی ( ۳۳۰ پیش از میلاد ) زبان آرامی نیز به طور فزاینده ای اهمیت خود را به عنوان زبان رایج در خاورمیانه از دست داد. زبان یونانی در کنار آن قرار گرفت و فرهنگ نوشتاری که قبلاً یکپارچه می نمود از هم گسسته شده و به مدارس محلی رانده شده و گویشهای قدیمی هم زمان به اندازه زبان های مکتوب اهمیت یافت. زبان نبطی یکی از این گویشهای محلی بود که کتیبه های نبطی دو قرن پیش از میلاد نشانه ای از گسترش یکی از این زبان های محلی است.
زبان نبطی شاخه ای از زبان های آرامی باستان بود که با افزایش مهاجرت قبایل عرب کوچ نشین به طور فزاینده ای تحت تأثیر زبان عربی قرار گرفت. از دورهٔ اسلامی نفوذ زبان عربی به حدی گسترش یافت که می توان گفت زبان نبطی به طور کامل به زبان عربی منتقل یا تبدیل شد.
پیشتر، پژوهشگران دربارهٔ ریشهٔ خط عربی به دو گروه تقسیم شده بودند. گروهی که اکنون در حاشیه اند ریشهٔ خط عربی را سریانی که خود مشتق از خط آرامی شاهنشاهی است می دانند. گروه دوم به رهبری تئودور نُلدِکه ریشهٔ خط عربی را خط نبطی می دانند. [ ۲] این نظریه توسط جان هیلی تأیید شد و به طور کامل در پژوهش های او دربارهٔ الفبای عربی و سریانی مستند ساخته است. [ ۳] کتیبه های به دست آمده در کاوش های باستان شناختی در ام الجمال در اردن که تاریخ آن مربوط به سدهٔ ششم میلادی است، تأییدی بر اشتقاق خط عربی از خط نبطی و تولد انواع نوشته های عربی منسوخ شده می باشد. [ ۴]
نبطی زبانی بود که همیشه تحت تأثیر محیط تاریخی و جغرافیایی پیرامون خود بود. زبان نبطی در آغاز توسط آرامیان استفاده می شد و بنابراین بیشترین تأثیر را از واژگان و نام های آرامی گرفته است. اما در آغاز قرن چهارم میلادی، به طور فزاینده ای مورد استفاده عربی زبانان قرار گرفت و بنابراین تحت نفوذ زبان عربی قرار گرفت. مطابق نظر «کانتینو» متخصص زبان های سامی، با ظهور زبانی عربی، استفادهٔ گسترده از زبان نبطی پایان یافته و این زبان در زبان عربی حل شده است. در این فرایند زبان نبطی به تدریج از عناصر زبان آرامی خالی شده و عناصر زبان عربی با موفقیت جایگزین آن شده است. [ ۵]
wiki: زبان نبطی