گویش لری مینجایی یکی از گویش های زبان لری هستش که در استان های خوزستان ایلام لرستان بخشی از کشور عراق هستش که لرهای بالاگریوه چگنی خروم آبادی به زبان لری مینجایی صحبت میکنن لری مینجایی للری لکی لری ثلاث لری کلهری لری مهکی جزه دسته بندی لرهای فیلی هستش #لرفیلی_یعنی_لک_مینجائی_ثلاث_کلهر_مهکی
ایلات و طوایف مینجائی زبان:
برخی از ایلات و طوایفی که به زبان مینجائی�صحبت می کنند عبارت انداز:
سگوند، بالاگریوه، چگنی، دیناروند، دریکوند، کمالوند، بهاروند، دالوند، قلاوند، قائدرحمت، ساکی، رشنو یاراحمدی، پاپی، جودکی، قرعلیوند، کوشکی، سوری، امرایی، عبدولی، بازوند، رشنو، خوشناموند، ریکا، گرمه ای ، طولابی، ضرونی، زیودار، شوهان، علیشروان، بیرانوندوحسنوند. . . . . . .
... [مشاهده متن کامل]
برخی از ایلات و طوایفی که به زبان مینجائی�صحبت می کنند عبارت انداز:
سگوند، بالاگریوه، چگنی، دیناروند، دریکوند، کمالوند، بهاروند، دالوند، قلاوند، قائدرحمت، ساکی، رشنو یاراحمدی، پاپی، جودکی، قرعلیوند، کوشکی، سوری، امرایی، عبدولی، بازوند، رشنو، خوشناموند، ریکا، گرمه ای ، طولابی، ضرونی، زیودار، شوهان، علیشروان، بیرانوندوحسنوند. . . . . . .
... [مشاهده متن کامل]
بر اساس شواهد، در منطقه میانکوه ( یا همان بالاگریوه ) که بین لرستان پشتکوه و لرستان پیشکوه قرار داشت، از واژه "مینجا" ( به معنای مکان میانی ) � برای اشاره به سخن وران این زبان� بکار میبرده می شد. از همین رو، زبانی که در این منطقه رایج بود، "مینجائی" نام داشت، چرا که گویشوران آن عمدتاً در مناطق میانی لرستان سکونت داشتند در گذشته های دورتر، این زبان را "میری" می نامیدند، اما به مرور زمان، نام آن به "مینجائی" تغییر یافت که شکل تکامل یافته زبان میری محسوب می شد
... [مشاهده متن کامل]
ایلات بالاگریوه و دهلران از مراکز اصلی گویشوران این زبان هستند.
... [مشاهده متن کامل]
ایلات بالاگریوه و دهلران از مراکز اصلی گویشوران این زبان هستند.
ویژگی های زبانی:
مینجایی زبانها از شمال و شمال غربی با لکی زبانها و از جنوب و جنوب شرقی با بختیاری ها روبرو هستند هر چه به شمال لرستان نزدیک تر شویم، این زبان شباهت بیشتری به لکی پیدا می کند و هرچه به جنوب نزدیک شویم مثل اندیمشک و شوش به بختیاری شباهت پیدا می کند؛ ایلات و منطقه بالاگریوه از مراکز اصلی گویشوران زبان مینجایی محسوب میشود
... [مشاهده متن کامل]
زبان مینجایی یکی از زبان های جنوب غربی از شاخه زبانهای ایرانی هندواروپایی است.
این زبان� همان زبان رایج شهرهای اندیمشک، پلدختر، دهلران وخرم آباد است.
🟩مناطق سخنوران: به ترتیب مناطق اصلی عبارت اند:
اندیمشک، پلدختر، دهلران، معمولان، رومشکان، چگنی، خرم آبادودورود ( خوزستان_لرستان_ایلام ) .
همچنین جمعیت قابل توجهی در بخش هایی از کوهدشت، دّره شهر، آبدانان، دزفول، نهاوندوقزوین گویشوران این زبان حضور دارند.
⭕زبان مینجایی از چندین نوع گویش محلی تشکیل شده است مانند:
خرم آبادی، بالاگریوه ای، آوستانی، شوهانی.
🔴بر اساس شواهد، در منطقه میانکوه ( یا همان بالاگریوه ) که بین لرستان پشتکوه و لرستان پیشکوه قرار داشت، از واژه "مینجا" ( به معنای مکان میانی ) برای اشاره به سخن وران این زبان� بکار برده می شد. از همین رو، زبانی که در این منطقه رایج بود، "مینجائی" نام داشت، چرا که گویشوران آن عمدتاً در مناطق میانی لرستان سکونت داشتند.
🟢اشعار شاعر مشهور میرنوروز به این زبان سروده شده است؛ در گذشته، این زبان را "میری" می نامیدند، به مرور زمان، نام آن به "مینجائی" تغییر یافت که شکل تکامل یافته زبان میری محسوب می شد.
🟥ایلات و طوایف مینجائی زبان:
برخی از ایلات و طوایفی که به زبان مینجائی�صحبت می کنند عبارت انداز:
سگوند، بالاگریوه، چگنی، دیناروند، دریکوند، کمالوند، بهاروند، دالوند، قلاوند، قائدرحمت، ساکی، رشنو، یاراحمدی، پاپی، جودکی، قرعلیوند، کوشکی، سوری، امرایی، عبدولی، بازوند، رشنو، خوشناموند، گرمه، طولابی، ضرونی، زیودار، شوهان، علیشروان، بیرانوندوحسنوند. . . . . . . ���
🟧پوشش سنتی:
مردان لباس هایی همچون شال و سِتره بر تن میکنندآن ها از دستمال، کلاه نمدی و نوعی کفش سنتی به نام کِلاش ( گیوه، جوه، گرده پا پاپیچ ) برپا می کنند.
زنان لباس بلندی به نام سرداری ( بالکول ) یا ( جومه ) بر تن می کنند روی آن کلنجه ( نوعی جلیقه ) و در آخر چادر بلندی ( چارشو ) پوشش کامل میشود� برای پوشاندن موهای خود از هَراتی، گُلوَنی یا لَچِک استفاده می کنند.
.
مینجایی زبانها از شمال و شمال غربی با لکی زبانها و از جنوب و جنوب شرقی با بختیاری ها روبرو هستند هر چه به شمال لرستان نزدیک تر شویم، این زبان شباهت بیشتری به لکی پیدا می کند و هرچه به جنوب نزدیک شویم مثل اندیمشک و شوش به بختیاری شباهت پیدا می کند؛ ایلات و منطقه بالاگریوه از مراکز اصلی گویشوران زبان مینجایی محسوب میشود
... [مشاهده متن کامل]
زبان مینجایی یکی از زبان های جنوب غربی از شاخه زبانهای ایرانی هندواروپایی است.
این زبان� همان زبان رایج شهرهای اندیمشک، پلدختر، دهلران وخرم آباد است.
🟩مناطق سخنوران: به ترتیب مناطق اصلی عبارت اند:
اندیمشک، پلدختر، دهلران، معمولان، رومشکان، چگنی، خرم آبادودورود ( خوزستان_لرستان_ایلام ) .
همچنین جمعیت قابل توجهی در بخش هایی از کوهدشت، دّره شهر، آبدانان، دزفول، نهاوندوقزوین گویشوران این زبان حضور دارند.
⭕زبان مینجایی از چندین نوع گویش محلی تشکیل شده است مانند:
خرم آبادی، بالاگریوه ای، آوستانی، شوهانی.
🔴بر اساس شواهد، در منطقه میانکوه ( یا همان بالاگریوه ) که بین لرستان پشتکوه و لرستان پیشکوه قرار داشت، از واژه "مینجا" ( به معنای مکان میانی ) برای اشاره به سخن وران این زبان� بکار برده می شد. از همین رو، زبانی که در این منطقه رایج بود، "مینجائی" نام داشت، چرا که گویشوران آن عمدتاً در مناطق میانی لرستان سکونت داشتند.
🟢اشعار شاعر مشهور میرنوروز به این زبان سروده شده است؛ در گذشته، این زبان را "میری" می نامیدند، به مرور زمان، نام آن به "مینجائی" تغییر یافت که شکل تکامل یافته زبان میری محسوب می شد.
🟥ایلات و طوایف مینجائی زبان:
برخی از ایلات و طوایفی که به زبان مینجائی�صحبت می کنند عبارت انداز:
سگوند، بالاگریوه، چگنی، دیناروند، دریکوند، کمالوند، بهاروند، دالوند، قلاوند، قائدرحمت، ساکی، رشنو، یاراحمدی، پاپی، جودکی، قرعلیوند، کوشکی، سوری، امرایی، عبدولی، بازوند، رشنو، خوشناموند، گرمه، طولابی، ضرونی، زیودار، شوهان، علیشروان، بیرانوندوحسنوند. . . . . . . ���
🟧پوشش سنتی:
مردان لباس هایی همچون شال و سِتره بر تن میکنندآن ها از دستمال، کلاه نمدی و نوعی کفش سنتی به نام کِلاش ( گیوه، جوه، گرده پا پاپیچ ) برپا می کنند.
زنان لباس بلندی به نام سرداری ( بالکول ) یا ( جومه ) بر تن می کنند روی آن کلنجه ( نوعی جلیقه ) و در آخر چادر بلندی ( چارشو ) پوشش کامل میشود� برای پوشاندن موهای خود از هَراتی، گُلوَنی یا لَچِک استفاده می کنند.
.
زبان مینجایی یکی از زبان های جنوب غربی از شاخه زبانهای ایرانی هندواروپایی است.
این زبان� همان زبان رایج شهرهای اندیمشک، پلدختر، دهلران وخرم آباد است.
🟩مناطق سخنوران: به ترتیب مناطق اصلی عبارت اند:
... [مشاهده متن کامل]
اندیمشک، پلدختر، دهلران، معمولان، رومشکان، چگنی، خرم آبادودورود ( خوزستان_لرستان_ایلام ) .
همچنین جمعیت قابل توجهی در بخش هایی از کوهدشت، دّره شهر، آبدانان، دزفول، نهاوندوقزوین گویشوران این زبان حضور دارند.
⭕زبان مینجایی از چندین نوع گویش محلی تشکیل شده است مانند:
خرم آبادی، بالاگریوه ای، آوستانی، شوهانی.
🔴بر اساس شواهد، در منطقه میانکوه ( یا همان بالاگریوه ) که بین لرستان پشتکوه و لرستان پیشکوه قرار داشت، از واژه "مینجا" ( به معنای مکان میانی ) برای اشاره به سخن وران این زبان� بکار برده می شد. از همین رو، زبانی که در این منطقه رایج بود، "مینجائی" نام داشت، چرا که گویشوران آن عمدتاً در مناطق میانی لرستان سکونت داشتند.
🟢اشعار شاعر مشهور میرنوروز به این زبان سروده شده است؛ در گذشته، این زبان را "میری" می نامیدند، به مرور زمان، نام آن به "مینجائی" تغییر یافت که شکل تکامل یافته زبان میری محسوب می شد.
🟥ایلات و طوایف مینجائی زبان:
برخی از ایلات و طوایفی که به زبان مینجائی�صحبت می کنند عبارت انداز:
سگوند، بالاگریوه، چگنی، دیناروند، دریکوند، کمالوند، بهاروند، دالوند، قلاوند، قائدرحمت، ساکی، رشنو، یاراحمدی، پاپی، جودکی، قرعلیوند، کوشکی، سوری، امرایی، عبدولی، بازوند، رشنو، خوشناموند، گرمه، طولابی، ضرونی، زیودار، شوهان، علیشروان، بیرانوندوحسنوند. . . . . . . ���
🟧پوشش سنتی:
مردان لباس هایی همچون شال و سِتره بر تن میکنندآن ها از دستمال، کلاه نمدی و نوعی کفش سنتی به نام کِلاش ( گیوه، جوه، گرده پا پاپیچ ) برپا می کنند.
زنان لباس بلندی به نام سرداری ( بالکول ) یا ( جومه ) بر تن می کنند روی آن کلنجه ( نوعی جلیقه ) و در آخر چادر بلندی ( چارشو ) پوشش کامل میشود� برای پوشاندن موهای خود از هَراتی، گُلوَنی یا لَچِک استفاده می کنند.
🟣ویژگی های زبانی:
مینجایی زبانها از شمال و شمال غربی با لکی زبانها و از جنوب و جنوب شرقی با بختیاری ها روبرو هستند هر چه به شمال لرستان نزدیک تر شویم، این زبان شباهت بیشتری به لکی پیدا می کند و هرچه به جنوب نزدیک شویم مثل اندیمشک و شوش به بختیاری شباهت پیدا می کند؛ ایلات و منطقه بالاگریوه از مراکز اصلی گویشوران زبان مینجایی محسوب میشود.
#زبان_مینجایی #لری_مینجایی #گویش_مینجایی
این زبان� همان زبان رایج شهرهای اندیمشک، پلدختر، دهلران وخرم آباد است.
🟩مناطق سخنوران: به ترتیب مناطق اصلی عبارت اند:
... [مشاهده متن کامل]
اندیمشک، پلدختر، دهلران، معمولان، رومشکان، چگنی، خرم آبادودورود ( خوزستان_لرستان_ایلام ) .
همچنین جمعیت قابل توجهی در بخش هایی از کوهدشت، دّره شهر، آبدانان، دزفول، نهاوندوقزوین گویشوران این زبان حضور دارند.
⭕زبان مینجایی از چندین نوع گویش محلی تشکیل شده است مانند:
خرم آبادی، بالاگریوه ای، آوستانی، شوهانی.
🔴بر اساس شواهد، در منطقه میانکوه ( یا همان بالاگریوه ) که بین لرستان پشتکوه و لرستان پیشکوه قرار داشت، از واژه "مینجا" ( به معنای مکان میانی ) برای اشاره به سخن وران این زبان� بکار برده می شد. از همین رو، زبانی که در این منطقه رایج بود، "مینجائی" نام داشت، چرا که گویشوران آن عمدتاً در مناطق میانی لرستان سکونت داشتند.
🟢اشعار شاعر مشهور میرنوروز به این زبان سروده شده است؛ در گذشته، این زبان را "میری" می نامیدند، به مرور زمان، نام آن به "مینجائی" تغییر یافت که شکل تکامل یافته زبان میری محسوب می شد.
🟥ایلات و طوایف مینجائی زبان:
برخی از ایلات و طوایفی که به زبان مینجائی�صحبت می کنند عبارت انداز:
سگوند، بالاگریوه، چگنی، دیناروند، دریکوند، کمالوند، بهاروند، دالوند، قلاوند، قائدرحمت، ساکی، رشنو، یاراحمدی، پاپی، جودکی، قرعلیوند، کوشکی، سوری، امرایی، عبدولی، بازوند، رشنو، خوشناموند، گرمه، طولابی، ضرونی، زیودار، شوهان، علیشروان، بیرانوندوحسنوند. . . . . . . ���
🟧پوشش سنتی:
مردان لباس هایی همچون شال و سِتره بر تن میکنندآن ها از دستمال، کلاه نمدی و نوعی کفش سنتی به نام کِلاش ( گیوه، جوه، گرده پا پاپیچ ) برپا می کنند.
زنان لباس بلندی به نام سرداری ( بالکول ) یا ( جومه ) بر تن می کنند روی آن کلنجه ( نوعی جلیقه ) و در آخر چادر بلندی ( چارشو ) پوشش کامل میشود� برای پوشاندن موهای خود از هَراتی، گُلوَنی یا لَچِک استفاده می کنند.
🟣ویژگی های زبانی:
مینجایی زبانها از شمال و شمال غربی با لکی زبانها و از جنوب و جنوب شرقی با بختیاری ها روبرو هستند هر چه به شمال لرستان نزدیک تر شویم، این زبان شباهت بیشتری به لکی پیدا می کند و هرچه به جنوب نزدیک شویم مثل اندیمشک و شوش به بختیاری شباهت پیدا می کند؛ ایلات و منطقه بالاگریوه از مراکز اصلی گویشوران زبان مینجایی محسوب میشود.
#زبان_مینجایی #لری_مینجایی #گویش_مینجایی