زبان مقدونی ( به مقدونی:македонски јазик مکدنسکی یازیک ) زبان رسمی جمهوری مقدونیه است. مقدونی در گروه زبان های اسلاوی ( شاخهٔ جنوبی ) جای می گیرد. جمعیت گویشوران این زبان میان ۱٫۶ تا ۳ میلیون تن برآورد می شود.
مقدونی از ۱۹۴۵ زبان جمهوری سوسیالیستی مقدونیه - که آن زمان بخشی از یوگسلاوی بود - شناخته شد.
برای نگارش زبان مقدونی در آغاز از الفبای سیریلیک نخستین استفاده می شد، ولی سپس الفبای سیریلیک جایگزین آن شد.
فهرست الفبای مقدونی:
همچنین آوای در برخی گویش های مقدونی یا وامواژه های آن دیده می شود.
زبان مقدونی زبانی از خانوادهٔ زبان های اسلاوی جنوبی است. اسلاوها در سده های پنجم و ششم میلادی به منطقهٔ بالکان رسیدند. در سده ۱۴ عثمانی ها بر بالکان تاختند و مقدونیه نیز بخشی از سرزمین های زیر فرمان آنان شد.
با آغاز جنبش های ملی در بالکان توجه به زبان های اسلاوی برانگیخته شد. در این زمان مقدونی زیر تأثیر زبان های همسایه ای چون زبان بلغاری بود. از سدهٔ نوزدهم میلادی مقدونی به عنوانی زبانی مستقل شناخته شد. در سدهٔ بیستم سرزمین های مقدونی زبان میان سه کشور بلغارستان، یونان و یوگسلاوی بخش شد. به طبع زبان های رسمی این کشورها به مقدونیان آموخته می شد و نه زبان مقدونی.
در ۱۹۴۴ بود که نخستین دستور زبان رسمی مقدونی تدوین گردید. همچنین نخستین جریده ای که با زبان مقدونی رسمی منتشر شد روزنامهٔ نووا مکدونیا ( مقدونیهٔ نو ) بود که در همین سال منتشر شد.
• Здраво ( زدراوُ ) : درود
• Добро утро ( دُبرُ اوترُ ) : صبح بخیر
• Добрa вечер ( دُبرَ وِچِر ) : عصر بخیر
• Добра ноќ ( دُبرَ نُک ی ) : شب خوش
• До видување ( دُ ویدوبَنیه ) : بدرود
• Да ( دا ) : آری
• Не ( نِ ) : نه
• Благодарам ( ب لاگُدارام ) : سپاسگزارم
• Те сакам! ( ته ساکام ) : دوستت دارم!
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمقدونی از ۱۹۴۵ زبان جمهوری سوسیالیستی مقدونیه - که آن زمان بخشی از یوگسلاوی بود - شناخته شد.
برای نگارش زبان مقدونی در آغاز از الفبای سیریلیک نخستین استفاده می شد، ولی سپس الفبای سیریلیک جایگزین آن شد.
فهرست الفبای مقدونی:
همچنین آوای در برخی گویش های مقدونی یا وامواژه های آن دیده می شود.
زبان مقدونی زبانی از خانوادهٔ زبان های اسلاوی جنوبی است. اسلاوها در سده های پنجم و ششم میلادی به منطقهٔ بالکان رسیدند. در سده ۱۴ عثمانی ها بر بالکان تاختند و مقدونیه نیز بخشی از سرزمین های زیر فرمان آنان شد.
با آغاز جنبش های ملی در بالکان توجه به زبان های اسلاوی برانگیخته شد. در این زمان مقدونی زیر تأثیر زبان های همسایه ای چون زبان بلغاری بود. از سدهٔ نوزدهم میلادی مقدونی به عنوانی زبانی مستقل شناخته شد. در سدهٔ بیستم سرزمین های مقدونی زبان میان سه کشور بلغارستان، یونان و یوگسلاوی بخش شد. به طبع زبان های رسمی این کشورها به مقدونیان آموخته می شد و نه زبان مقدونی.
در ۱۹۴۴ بود که نخستین دستور زبان رسمی مقدونی تدوین گردید. همچنین نخستین جریده ای که با زبان مقدونی رسمی منتشر شد روزنامهٔ نووا مکدونیا ( مقدونیهٔ نو ) بود که در همین سال منتشر شد.
• Здраво ( زدراوُ ) : درود
• Добро утро ( دُبرُ اوترُ ) : صبح بخیر
• Добрa вечер ( دُبرَ وِچِر ) : عصر بخیر
• Добра ноќ ( دُبرَ نُک ی ) : شب خوش
• До видување ( دُ ویدوبَنیه ) : بدرود
• Да ( دا ) : آری
• Не ( نِ ) : نه
• Благодарам ( ب لاگُدارام ) : سپاسگزارم
• Те сакам! ( ته ساکام ) : دوستت دارم!
wiki: زبان مقدونی