زبان روسی

روسی زبان دفاکتوی رسمی اتحاد جماهیر شوروی تا زمان فروپاشی آن در ۲۶ دسامبر ۱۹۹۱ بود. روسی کماکان به عنوان زبان رسمی یا در زندگی عمومی در تمام کشورهای پساشوروی استفاده می شود. شمار بالایی از روسی زبانان را می توان در کشورهای دیگر مانند اسرائیل و مغولستان یافت.
روسی پرگویشورترین زبان مادری در اروپا و از نظر جغرافیایی گسترده ترین زبان در اوراسیا است. این زبان همچنین با داشتن بیش از ۲۵۸ میلیون گویشور کل در سراسر جهان گسترده ترین زبان اسلاوی است. روسی از نظر شمار گویشوران بومی هفتمین و از نظر شمار کل گویشوران هشتمین زبان جهان است. این زبان یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل است. روسی ( ۸٪ ) پس از انگلیسی ( ۶۰٪ ) دومین زبان مورد استفاده در اینترنت به شمار می رود.
روسی با خط سیریلیک نوشته می شود. الفبای روسی در سده دهم میلادی پدید آمد و متشکل از ۳۳ حرف است که در چندین دوره اصلاحاتی بر آن اعمال شده است.
زبان روسی از شاخه اسلاوی زبان های هندواروپایی است. زبان های اسلاوی بیشتر از دیگر زبان های هندواروپایی، به زبان های بالتیک نزدیک هستند. زبان نیااسلاوی در تاریخ طولانی خود، به ویژه در سده های ۴ تا ۶ میلادی دچار دگرگونی زیادی شد. از سدهٔ ششم بود که زبان های جداگانه اسلاوی آغاز به پدیدار شدن کردند.
تاریخ زبان روسی به سه دوره تقسیم می شود:
• دوره کی یف و تجزیه فئودالی
• دوره مسکو ( قرن پانزدهم تا هفدهم )
• زبان معیار ملی
بر اساس مستندات تاریخی، تقریباً در سال ۱۰۰۰ میلادی، گروه قومی غالب در بسیاری از کشورهای روسیه، اوکراین و بلاروس از شاخه شرقی اسلاوها بودند که به گروهی از گویش های نزدیک به هم گفتگو می کردند. با اتحاد سیاسی این منطقه در حدود سال ۸۸۰ به عنوان روس کیف، اسلاوی شرقی باستان به عنوان زبان ادبی و تجاری آن پذیرفته شد. این وضعیت با پذیرش مسیحیت در سال ۹۸۸ و معرفی اسلاوی کلیسایی باستان از شاخه جنوبی اسلاوی به عنوان زبان مذهبی و رسمی کشور دنبال شد. در این زمان گرته برداری ها و وام واژگان بسیاری از یونانی بیزانسی وارد اسلاوی شرقی و گویش های گفتاری آن شد که به نوبه خود اسلاوی کلیسایی باستان را نیز تحت تأثیر قرار داد.