زبان درباری

دری یعنی من سخن خود به زبان فارسی را در حین نوشتن به این گونه بنویسم و این دری است.
ولی اگه بیام اینجوری حرف بزنم و چیزی بنویسم با اینکه هنوز دارم فارسی حرف میزنم ولی زبون من دیگه دری نیست صرفا فارسیه. ( از نوع وری! )
در کشور ما زبان فارسی گونه دری رسمی است ولی هیچکس و هیچ فارسی زبانی زبان مادریش دری نیست و به یکی از گویش های فارسی مانند تهرانی کرمانی اصفهانی سیستانی خراسانی یزدی بندری شیرازی فسایی قمی و. . . سخن میگوید که با اینکه دستورشان منطبق بر فارسی دری است اما هنجارهای آوایی و کمی واژگانی آنها میان آنها و دری تفاوت ایجاد می کند.
این را هم باید بیفزایم که دری خواندن زبان فارسی توسط افغانستان که از زمان تاسیس خود پیوسته دولتش به دست پشتون ها بوده هیچ چیز جز برای جدایی فکندن میان فارسی زبانان این سو و آن سوی مرز نیست.
تاجیکان و هزارگان فارسی زبان تا ۱۰۰سال پیش زبان خود را فارسی می دانستند و جالب اینجاست که هنوز آنها توسط پشتون ها در گفت و گوی روزانه "فارسیوان" خطاب می شوند!
به همین شیوه در کشور تاجیکستان هم نام این زبان را تاجیکی گذاشتند درحالی که هیچ شاعر تاجیکی از رودکی سمرقندی تا حضرت مولانا زبان خود را دری یا تاجیکی نه بلکه پارسی خوانده.
مولوی میگوید
پارسی گو گرچه تازی خوشترست
عشق را خود صد زبان دیگر است
مسلمانان مسلمانان زبان پارسی گویم
که نبود شرط در جمعی شکر خوردن به تنهایی!