زبان در میمون های بزرگ

پژوهش ها دربارهٔ زبان میمون های بزرگ شامل آموزش شامپانزهها، بونوبوها، گوریل ها و اورانگوتان ها برای برقراری ارتباط با انسان ها و با یکدیگر با استفاده از زبان اشاره، نشانه های فیزیکی، واژگان و تقلید گفتار انسان است. برخی از نخستی شناسان استدلال می کنند که استفاده این نخستی ها از ابزارهای ارتباطی نشان دهنده توانایی آنها در استفاده از " زبان " است، اگرچه این با برخی از تعاریف آن اصطلاح سازگار نیست.
زبان اشاره و صفحه کلید کامپیوتر در پژوهش های زبان نخستی ها استفاده می شود، زیرا تارهای صوتی پستانداران غیرانسانی نمی توانند به طور کامل بسته شوند، [ ۱] [ ۲] و کنترل کمتری بر زبان و فک پایین دارند. [ ۳] با این حال، پستانداران دارای مهارت دستی مورد نیاز برای کارکرد صفحه کلید هستند.
بسیاری از پژوهشگران زبان جانوران نتایج مطالعاتی را که در زیر توضیح داده شده است به عنوان شواهدی از توانایی های زبانی در جانوران ارائه کرده اند. بسیاری از نتایج آنها مورد مناقشه قرار گرفته است. [ ۴]
اکنون به طور کلی پذیرفته شده است که میمون ها می توانند امضا کردن را یاد بگیرند و می توانند با انسان ها ارتباط برقرار کنند. [ نیازمند منبع] با این حال، دربارهٔ اینکه آیا آنها می توانند نحوی را برای دستکاری چنین علائمی تشکیل دهند اختلاف نظر وجود دارد.