زبان تالشی نام یک گروه زبانی از زبان های ایرانی شمال غربی است که توسط قوم تالش تکلم می شود. زبان تالشی همچنین به عنوان یکی از زبان های کاسپین شناخته می شود. زبان مازندرانی، زبان گیلکی و زبان تاتی نزدیک ترین زبان از زبان های ایرانی شمال غربی به زبان تالشی است؛ به گونه ای که برخی منبع های زبان شناسی، مانند اتنولوگ، این چهار زبان را از یک گروه زبانی دانسته اند. زبان تالشی مشابهت زیادی زبان زازاکی که در ترکیه صحبت می شود دارد. شکل گیری صامت ها که اساس تکامل تاریخی زبان ها و طبقه بندی در گروه های زبانی را تشکیل می دهند، تقریباً در تالشی مانند زبان زازاکی است. تالشی در اینجا کمربند زبان های شمال غربی ایران را با گویش های زازاکی، تاتی، گویش های مرکزی ایران و گیلکی، سمنانی، سنگسری تشکیل می دهد. تالشی همراه با زازاکی و تاتی ( هرزندی/آذری ) و برخی از گویش های شمال غربی، ریشه های صامتی هندواروپایی ایرانی باستانی را به شدت حفظ کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
میللر معتقد است که با دلایل روشن می توان گفت که تاتی و تالشی ادامهٔ زبانی است که دست کم هم زمان با آغاز زبان فارسی میانه بدان سخن می گفته اند؛ هرچند، نشانه هایی نیز از پیشینهٔ این زبان ها در دوران پیش از فارسی میانه دیده می شود. این شواهد و نشانه ها همان اندازه که وجه اشتراک این گویش ها را با زبان پهلوی پارتی نشان می دهد گویای پیوندهای خیلی نزدیک آن ها با مادی و اوستایی نیز هست. زیرا که تفاوت زبان پهلوی با زبان های دیرین مانند مادی و اوستایی به همانگونه است که تشابه و تفاوت تاتی و تالشی با آن زبان ها.
براساس اعلام یونسکو، زبان تالشی یکی از زبان های در حال انقراض است.
تات ها، تالش ها و مازندرانی ها به زبان هایی سخن می گویند که در بسیاری موارد با زبان فارسی تفاوت داشته و با مادی، پارتی و اوستایی مشابهت دارد. زبان تالشی مشابهت زیادی با زبان های زبان گیلکی و زبان مازندرانی و لری و زبان تاتی ایران آذری قدیمی، اوستایی و کردی و زبان بلوچیدارد. ازاین رو، همهٔ این گروه های زبانی کاملاً نزدیک را در دسته زبان های ایرانی شمال غربی جای داده اند. اما زبان فارسی، به دلیل تفاوت هایش، در دستهٔ زبان های ایرانی جنوب غربی جای داده می شود. . با این وجود زبان تالشی با زبان مردم جنوب ایران ( زبان اچمی ) که خود از شاخهٔ جنوب غربی ایران است، نیز بسیار قرابت دارد.
... [مشاهده متن کامل]
میللر معتقد است که با دلایل روشن می توان گفت که تاتی و تالشی ادامهٔ زبانی است که دست کم هم زمان با آغاز زبان فارسی میانه بدان سخن می گفته اند؛ هرچند، نشانه هایی نیز از پیشینهٔ این زبان ها در دوران پیش از فارسی میانه دیده می شود. این شواهد و نشانه ها همان اندازه که وجه اشتراک این گویش ها را با زبان پهلوی پارتی نشان می دهد گویای پیوندهای خیلی نزدیک آن ها با مادی و اوستایی نیز هست. زیرا که تفاوت زبان پهلوی با زبان های دیرین مانند مادی و اوستایی به همانگونه است که تشابه و تفاوت تاتی و تالشی با آن زبان ها.
براساس اعلام یونسکو، زبان تالشی یکی از زبان های در حال انقراض است.
تات ها، تالش ها و مازندرانی ها به زبان هایی سخن می گویند که در بسیاری موارد با زبان فارسی تفاوت داشته و با مادی، پارتی و اوستایی مشابهت دارد. زبان تالشی مشابهت زیادی با زبان های زبان گیلکی و زبان مازندرانی و لری و زبان تاتی ایران آذری قدیمی، اوستایی و کردی و زبان بلوچیدارد. ازاین رو، همهٔ این گروه های زبانی کاملاً نزدیک را در دسته زبان های ایرانی شمال غربی جای داده اند. اما زبان فارسی، به دلیل تفاوت هایش، در دستهٔ زبان های ایرانی جنوب غربی جای داده می شود. . با این وجود زبان تالشی با زبان مردم جنوب ایران ( زبان اچمی ) که خود از شاخهٔ جنوب غربی ایران است، نیز بسیار قرابت دارد.
