زبان بلوچی

زبان شناسان داده های زبانی بلوچی نو را با داده های زبانی دیگر مربوط به ادوار باستان میانه و نو مقایسه کرده اند. از جمله زبانشناسان عصر حاضر معروف جهان که در حوزه زبان بلوچی پژوهش های فراوانی انجام داده است می توان به کارینا جهانی نام برد که نسبت به نابودی این زبان هشدار جدی داده است.
زبان بلوچی سه گویش اساسی شرقی و غربی و جنوبی و گویش های فرعی فراوان دارد همچنان که این زبان بسیاری از خصوصیات زبان های کهن را نیز محفوظ داشته است. زبان بلوچی در پاره ای موارد به زبان پهلوی ساسانی ( پارسی ) قرابت پیدا می کند و در جایی نیز به زبان پهلوی اشکانی ( پارتی ) . امّا وقتی همه جنبه ها در نظر گرفته شود، این نتیجه به دست می آید که گویا زبان بلوچی، دنباله یکی از زبان های ویژه ایرانی بوده؛ زبانی کهن تر از پهلوی، چون اوستایی، که تلفّظ آواهای کهن را در خود حفظ نموده و نمونه های بسیاری از واژگان آن را می توان ذکر کرد.
به رغم مباحثات بسیار، هنوز ریشۀ قابل قبولی برای نام «بلوچی» پیشنهاد نشده است.
الفبای زبان بلوچی همان الفبا و حروف فارسی است و کلمات مورد استفاده حاوی حروف پ چ ژ گ فراوان و متفاوت با الفبای عربی، آنان را خود به خود از اعراب متمایز می کنند، و حروف ٹ، ڈ، ڑ، ں و ی در بلوچی وجود دارد که آن را از زبان فارسی امروز هم متمایز می گرداند.

هلاس بیت، ، ، ، ، ، ،