زبان اینو

زبان آینو (چین). زبان آینو ( به آینو: ئه ینۇ ) یک زبان ترک تبار با تأثیرات عمیق از زبان پارسی است. این زبان توسط عشایر علوی آینو در حوضه تاریم و بیابان تکله مکان گویش می شود و در آستانه نابودی است. برخی زبان شناسان آینو را یک زبان مختلط متشکل از دستور زبان یوغوری ( زبانی نزدیک به اویغوری ) و واژگان ایرانی می دانند. [ ۳]
آینو در حاشیه بیایان تکله مکان در حوضه تاریم سین کیانگ در غرب چین در میان مسلمانان علوی آینو رایج است. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
بیشتر واژگان پایه ای در آینو از زبان های ایرانی هستند و به همین دلیل حدس زده می شود که این زبان در اصل یک زبان ایرانی بوده و پس از مدت طولانی به یک زبان ترکی تبدیل شده است. [ ۷] در زبان آینو سه نوع واژه از نظر ساخت وجود دارد: ساده، مشتق و مرکب. واژگان مشتق با افزوده شدن وند به واژگان ساده و واژگان مرکب از ترکیب چند واژه ساده ایجاد می شوند. وندها در آینو ریشه اویغوری و فارسی دارند. افراد مسن بیشتر از واژگان و وندهای فارسی و جوانان از واژگان و وندهای اویغوری استفاده می کنند. [ ۸]
آینو دارای ۲۲ همخوان است:
آینو دارای ۸ واکه به شرح زیر است:
اعداد آینو از زبان فارسی گرفته شده اند:
• یک: yäk
• دو: du
• سه: si
• چهار: čar
• پنج: pänǰ
• شش: šäš
• هفت: häp ( t )
• هشت: häš ( t )
• نه: noh
• ده: dah
• بیست: bist
• صد: säd
• هزار: hazar

زبان آینو (ژاپن). زبان آینو ( به آینو: アイヌ イタク، به ژاپنی: アイヌ語 ) ، یا به عبارت دقیق تر آینو هوکایدو زبانی است که توسط مردم آینو در شمال ژاپن تکلم می شود. به دلیل سیاست های استعماری دولت ژاپن، تعداد گویشوران زبان آینو در سده بیستم کاهش چشمگیری یافت و امروزه تعداد کمی از افراد می توانند به این زبان به صورت روان صحبت کنند. طبق گزارش یونسکو در سال ۲۰۱۱ فقط ۱۵ گویشور روان آینو باقی مانده بود که همگی پیر بودند.
تا سده بیستم زبان های آینو علاوه بر ژاپن فعلی، در نیمه جنوبی جزیره ساخالین و توسط جمعیت کوچکی در جزایر کوریل رایج بودند. امروزه فقط آینو هوکایدو در سه گویش اصلی باقی مانده است. [ ۴] واپسین گویشور آینو ساخالین در سال ۱۹۹۴ مرد. آینو هوکایدو یک زبان درخطر به شمار می رود و تلاش هایی برای احیای آن صورت گرفته است.
دولت ژاپن در ژوئن ۲۰۰۸ تصمیم گرفت بومی بودن آینو را به رسمیت بشناسد. [ ۴] از سال ۲۰۱۷، دولت ژاپن در حال ایجاد تسهیلاتی است که فرهنگ و زبان آینو را حفظ کند. [ ۵]
هجاهای آینو به صورت همخوان - واکه - ( همخوان ) هستند. البته شماری خوشه همخوانی نیز در آن وجود دارد.
پنج واکه در آینو وجود دارد:
یازده همخوان در آینو وجود دارد: