زبان ایمارا

زبان آیمارا. زبان آیمارا ( Aymar aru ) زبان مردم آیمارا در کوه های آند بولیوی است. شمار سخنوران این زبان در بولیوی حدود ۱٫۸ میلیون نفر و در پرو حدود ۶۰۰ هزار نفر است و این زبان یکی از معدود زبان های بومی آمریکا با بیش از یک میلیون نفر گویشور است. آیمارا، همراه با اسپانیایی و کچوا، یک زبان رسمی در بولیوی و پرو است. همچنین به میزان بسیار کمتری توسط برخی از جوامع در شمال شیلی صحبت می شود، جایی که این زبان یک زبان اقلیت شناخته شده است. [ ۴] [ ۵] آیمارا در کنار اسپانیایی زبان رسمی بولیوی و پرو و یکی از زبان های اقلیت شیلی است. [ ۶]
برخی از زبان شناسان ادعا کرده اند که آیمارا با زبان های همسایه خود، کچوآ مرتبط است. این ادعا مورد اختلاف است. اگرچه در واقع شباهت هایی مانند واج شناسی تقریباً یکسان وجود دارد، اما موضع اکثریت در بین زبان شناسان امروزه این است که این شباهت ها به دلیل زندگی طولانی در کنار هم، به جای هم ریشه بودن این زبان ها، پدید آمده اند. آیمارا زبانی پیوندی و تا حدی چندترکیبی است. ترتیب کلمات در جمله در این زبان نهاد - مفعول - فعل است. نام قومی «آیمارا» ممکن است در نهایت از نام گروهی گرفته شده باشد که در قسمت جنوبی منطقه ای که اکنون منطقه کچوا در زبان آپوریماک است، گرفته شده است. صرف نظر از این، استفاده از کلمه "آیمارا" به عنوان یک برچسب برای این مردم در اوایل سال ۱۵۶۷ معمول بود، همانطور که از گزارش گارسی دیز د سان میگوئل از بازرسی او از استان چوکویتو ( ۱۵۶۷، ۱۴؛ به نقل از لافایه ۱۹۶۴ ) مشهود است. وی در این سند از واژه ایمرائس برای اشاره به مردم استفاده می کند. این زبان پس از آن Colla نام داشت. اعتقاد بر این است که کولا نام یک ملت آیمارا در زمان فتح بود و بعداً جنوبی ترین منطقه امپراتوری اینکاها کولاسویو بود. با این حال، Cerrón Palomino این ادعا را رد می کند و ادعا می کند که کولا در واقع سخنرانان پوکینا بودند که فرمانروایان تیواناکو در قرن اول و سوم بودند. این فرضیه حاکی از آن است که منطقه ای از نظر زبانی متنوع که توسط پوکینا اداره می شد، زبان های آیمارا را در منطقه جنوبی خود پذیرفتند. در هر صورت، استفاده از «آیمارا» برای اشاره به زبان ممکن است ابتدا در آثار وکیل، قاضی و باجگیر در پوتوسی و کوسکو، پولو د اوندگاردو رخ داده باشد. این مرد که بعدها به نایب السلطنه تولدو در ایجاد سیستمی کمک کرد که بر اساس آن جمعیت بومی برای ۲۰۰ سال آینده اداره شود، در سال ۱۵۵۹ گزارشی با عنوان "درباره نسب ینکاها و چگونگی گسترش فتوحات خود" نوشت؛ که در آن او مسائل مربوط به زمین و مالیات آیمارا تحت امپراتوری اینکاها را مورد بحث قرار می دهد. بیش از یک قرن گذشت تا اینکه «آیمارا» برای اشاره به زبانی که مردم آیمارا به آن صحبت می کردند، وارد کاربرد عمومی شد. در این بین از زبان آیمارا به عنوان "زبان کولا" یاد می شد. بهترین روایت از تاریخ آیمارا مربوط به سرون - پالومینو است که نشان می دهد نام قومی آیمارا، که از واژه گلوتونیوم آمده است، احتمالاً از واژه نامۀ کچوائیزه شده ayma - ra - y «محل دارایی مشترک» گرفته شده است. کل تاریخچه این اصطلاح به طور کامل در کتاب او، Voces del And و Lingüística Aimara تشریح شده است. این پیشنهاد که "آیمارا" از کلمات آیمارایی "جایا" ( باستان ) و "مارا" ( سال، زمان ) آمده است تقریباً به طور قطع یک ریشه شناسی عامیانه اشتباه است.