ایسان گروهی از گویش های مورد استفاده در بخشی از شمال شرقی تایلند با نام ناحیهٔ ایسان و بخش های مجاور آن در شرق و شمال تایلند است. این زبان، زبان اصلی مردم لائو است که در تایلند با نام ایسان شناخته می شود و حدود ۲۰ میلیون گویشور در تایلند دارد. این زبان معمولاً به عنوان زبان دوم، سوم یا چهارم سایر اقلیت های زبانی ناحیه مانند خمر شمالی، خورات تای و سایر مردم آسترونزیایی زبان به کار می رود. زبان ایسان در تایلند، غیررسمی است و تفاوت اصلی آن با زبان لائوسی، استفاده روزافزون از دستور زبان و واژگان و نوواژههای تایلندی است. [ ۴]
ایسان بخشی از شاخهٔ تای زبان های تای - کادای است. در دسته بندی زبان های تای، ایسان بخشی از گروه لائو - فوتای است که شامل گویش های لائو، فو تای و نیاو نیز می شود. در مقابل، زبان رسمی تایلند، ارتباط نزدیکی با زبان های چیانگ سانگ دارد. [ ۵] البته در تایلند، ایسان به صورت گویشی ناحیه ای از زبان تای در نظر گرفته می شود. [ ۶] بیرون از تایلند، این زبان به عنوان بخشی از زبان لائو - فوتای یا زیربخشی از زبان لائو در نظر گرفته می شود. تایلندی، ایسان و لائو اشتراک عمده ای در واژگان دارند. هم چنین واژه های قرضی زیادی از سانسکریت، پالی و خمر در زبان علمی و سطح بالا به کار می رود.
مردم ۲۰ استان ناحیهٔ شمال شرقی تایلند، به زبان ایسان سخن می گویند. هم چنین زبان اصلی بخش های بزرگی از استان های اوتارادیت و فیتسانولوک در ناحیهٔ شمالی و چند استان در ناحیهٔ شرقی تایلند است. از نظر تاریخی، مرزهای کوهستانی جنوب و غرب ناحیهٔ ایسان، باعث دور ماندن این گویشوران از تأثیر مستقیم زبان تایلندی بودند. هم چنین رود مکونگ، جداکنندهٔ ایسان و لائو است. در یک سوم جنوبی ایسان، اقلیت های زبانی خمر شمالی، کوی و تای خورات زندگی می کنند.
پیشتر، زبان ایسان به خط باستانی لائو با نام تای نوی ( لائو: ໄທນ້ອຍ ) یا تای لائو ( لائو: ຕົວລາວ ) نوشته می شد که از خط باستانی تایلندی و آن از خط باستانی خمر اقتباس شده بود و ریشهٔ آن، خط برهمایی در هند بود. شکل بیشتر حروف در الفبای نوین لائو ثابت مانده است؛ ولی قواعد املایی، به ویژه در تلفظ کلمات، نظام مند و اصلاح شده اند. از این خط در ادبیات غیر مذهبی مانند یادبودها، نمایش، ثبت وقایع و نوشتن ترانه ها، اشعار و داستان های عامیانه استفاده می شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایسان بخشی از شاخهٔ تای زبان های تای - کادای است. در دسته بندی زبان های تای، ایسان بخشی از گروه لائو - فوتای است که شامل گویش های لائو، فو تای و نیاو نیز می شود. در مقابل، زبان رسمی تایلند، ارتباط نزدیکی با زبان های چیانگ سانگ دارد. [ ۵] البته در تایلند، ایسان به صورت گویشی ناحیه ای از زبان تای در نظر گرفته می شود. [ ۶] بیرون از تایلند، این زبان به عنوان بخشی از زبان لائو - فوتای یا زیربخشی از زبان لائو در نظر گرفته می شود. تایلندی، ایسان و لائو اشتراک عمده ای در واژگان دارند. هم چنین واژه های قرضی زیادی از سانسکریت، پالی و خمر در زبان علمی و سطح بالا به کار می رود.
مردم ۲۰ استان ناحیهٔ شمال شرقی تایلند، به زبان ایسان سخن می گویند. هم چنین زبان اصلی بخش های بزرگی از استان های اوتارادیت و فیتسانولوک در ناحیهٔ شمالی و چند استان در ناحیهٔ شرقی تایلند است. از نظر تاریخی، مرزهای کوهستانی جنوب و غرب ناحیهٔ ایسان، باعث دور ماندن این گویشوران از تأثیر مستقیم زبان تایلندی بودند. هم چنین رود مکونگ، جداکنندهٔ ایسان و لائو است. در یک سوم جنوبی ایسان، اقلیت های زبانی خمر شمالی، کوی و تای خورات زندگی می کنند.
پیشتر، زبان ایسان به خط باستانی لائو با نام تای نوی ( لائو: ໄທນ້ອຍ ) یا تای لائو ( لائو: ຕົວລາວ ) نوشته می شد که از خط باستانی تایلندی و آن از خط باستانی خمر اقتباس شده بود و ریشهٔ آن، خط برهمایی در هند بود. شکل بیشتر حروف در الفبای نوین لائو ثابت مانده است؛ ولی قواعد املایی، به ویژه در تلفظ کلمات، نظام مند و اصلاح شده اند. از این خط در ادبیات غیر مذهبی مانند یادبودها، نمایش، ثبت وقایع و نوشتن ترانه ها، اشعار و داستان های عامیانه استفاده می شد.
wiki: زبان ایسان