ایدو یک زبان ساختگی است که پس از اسپرانتو می توان آن را پراهمیت ترین زبان ساختگی جهان دانست. این زبان در اوایل قرن بیستم توسط گروهی از گویش وران اصلاح طلب اسپرانتو ابداع شد اما امروز گویش گران بسیار کمی دارد که اکثراً در اروپا هستند. ( احتمالاً چیزی بین ۱۰۰۰ تا ۲۵۰۰ نفر )
ایدو در واقع توسط عده ای از اسپرانتودانان اصلاح طلب ابداع شد و بسیاری از متکلمان زبان ایدو اسپرانتودان بوده اند که بعداً به این زبان گرایش پیدا کرده اند. جماعت بسیاری از ایدودان ها در آلمان، فرانسه و اسپانیا می باشند و تعدادی نیز در دیگر کشورها. همچنین بین کسانی که به زبان ایدو صحبت می کنند با کسانی که به این زبان آشنا هستند فرق است. خیلی از اسپرانتودان ها به این زبان آشنا هستند ولی زبان مورد استفاده شان اسپرانتو است و از ایدو استفاده نمی کنند.
ایدو از نظر دستوری بسیار به زبان اسپرانتو شبیه می باشد. همچنین از نظر واژگان. ایدو و اسپرانتو دو زبان ساده از نظر دستوری، آموزش و استفاده از واژگان با ریشهٔ اروپایی می باشند:
• الفبای اسپرانتو دارای ۶ حرف غیر لاتین می باشد که ۳ حرف آن در هیچ زبان زنده دیگری وجود ندارند. به دیگر سخن اسپرانتو برای استفاده در اینترنت، پست الکترونیک دارای اشکالات تایپی می باشد که برای این منظور از روش های مختلفی استفاده می شود. ایدو این مشکل را با انتخاب الفبای ۲۶ حرفی لاتین ( انگلیسی ) برطرف نموده است. ۲ تا از این حروف یعنی ch ( چ ) و sh ( ش ) ترکیبی بوده و حرف kv زبان اسپرانتو تبدیل به qu شده است که صدای ( کو ) می دهد همانند واژه ی quick انگلیسی. حرف gu نیز جانشین حرف gv اسپرانتو شده است. واژه های ایدو فونتیک بوده که در نگارش و خواندن هیچ تغییری ندارند.
• زبان ایدو دارای اشکالات دستوری زبان اسپرانتو نیست. در زبان اسپرانتو صفت با اسم همراه است در مفرد به صورت مفرد و در جمع به صورت جمع می آید درحالی که در زبان ایدو اینگونه نیست.
• اسپرانتو برای بیان حالت مفعولی ( را ) از حرف n استفاده می نماید که این حالت در زبان ایدو اختیاری می باشد.
• ایدو قابلیّت تبدیل واژگان را از حالتهای مختلف به هم دارد از قبیل اسم به صفت، صفت به قید و غیره.
• ایدو همانند اسپرانتو دارای نام های مؤنّث مشتق شده از نام های مذکّر برای بیان اسم های خانوادگی نیست. در اسپرانتو واژه ی خواهر از واژه ی برادر مشتق شده است و الخ. در ایدو یک واژه اصلی می باشد که هر دو جنس مذکر و مؤنث از آن مشتق می شوند برای مثال واژه frato ( برادری و خواهری ) که از آن fratulo ( برادر ) و fratino ( خواهر ) مشتق شده است. در صورت کلی ایدو دارای ۲ یا ۳ ریشه - واژه می باشد همانند genitoro ( والدین ) ، patro ( پدر ) و matro ( مادر ) درحالیکه در اسپرانتو فقط یکی می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایدو در واقع توسط عده ای از اسپرانتودانان اصلاح طلب ابداع شد و بسیاری از متکلمان زبان ایدو اسپرانتودان بوده اند که بعداً به این زبان گرایش پیدا کرده اند. جماعت بسیاری از ایدودان ها در آلمان، فرانسه و اسپانیا می باشند و تعدادی نیز در دیگر کشورها. همچنین بین کسانی که به زبان ایدو صحبت می کنند با کسانی که به این زبان آشنا هستند فرق است. خیلی از اسپرانتودان ها به این زبان آشنا هستند ولی زبان مورد استفاده شان اسپرانتو است و از ایدو استفاده نمی کنند.
ایدو از نظر دستوری بسیار به زبان اسپرانتو شبیه می باشد. همچنین از نظر واژگان. ایدو و اسپرانتو دو زبان ساده از نظر دستوری، آموزش و استفاده از واژگان با ریشهٔ اروپایی می باشند:
• الفبای اسپرانتو دارای ۶ حرف غیر لاتین می باشد که ۳ حرف آن در هیچ زبان زنده دیگری وجود ندارند. به دیگر سخن اسپرانتو برای استفاده در اینترنت، پست الکترونیک دارای اشکالات تایپی می باشد که برای این منظور از روش های مختلفی استفاده می شود. ایدو این مشکل را با انتخاب الفبای ۲۶ حرفی لاتین ( انگلیسی ) برطرف نموده است. ۲ تا از این حروف یعنی ch ( چ ) و sh ( ش ) ترکیبی بوده و حرف kv زبان اسپرانتو تبدیل به qu شده است که صدای ( کو ) می دهد همانند واژه ی quick انگلیسی. حرف gu نیز جانشین حرف gv اسپرانتو شده است. واژه های ایدو فونتیک بوده که در نگارش و خواندن هیچ تغییری ندارند.
• زبان ایدو دارای اشکالات دستوری زبان اسپرانتو نیست. در زبان اسپرانتو صفت با اسم همراه است در مفرد به صورت مفرد و در جمع به صورت جمع می آید درحالی که در زبان ایدو اینگونه نیست.
• اسپرانتو برای بیان حالت مفعولی ( را ) از حرف n استفاده می نماید که این حالت در زبان ایدو اختیاری می باشد.
• ایدو قابلیّت تبدیل واژگان را از حالتهای مختلف به هم دارد از قبیل اسم به صفت، صفت به قید و غیره.
• ایدو همانند اسپرانتو دارای نام های مؤنّث مشتق شده از نام های مذکّر برای بیان اسم های خانوادگی نیست. در اسپرانتو واژه ی خواهر از واژه ی برادر مشتق شده است و الخ. در ایدو یک واژه اصلی می باشد که هر دو جنس مذکر و مؤنث از آن مشتق می شوند برای مثال واژه frato ( برادری و خواهری ) که از آن fratulo ( برادر ) و fratino ( خواهر ) مشتق شده است. در صورت کلی ایدو دارای ۲ یا ۳ ریشه - واژه می باشد همانند genitoro ( والدین ) ، patro ( پدر ) و matro ( مادر ) درحالیکه در اسپرانتو فقط یکی می باشد.
wiki: زبان ایدو