زبان اوستایی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
زبان های آریایی
در گذشته به تمام خانواده زبانهای هند و اروپایی آریایی گفته میشد، امروزه فقط به زبانهای ایرانیک و هندو گفته میشود بیشتر.
در خانواده زبانی هند و اروپایی
در دو شاخه ( دسته ) زبانی به نام
... [مشاهده متن کامل]
( ایرانیک ) و ( هندو آریایی ) تقسیم میشوند
تمام گویش ها و زبانهای ایرانیک و شاخه های دیگر. . . از یک ریشه هستند
نمونه: پارسی، بلوچی، کوردی و. . .
حتی زبان، لهجه های افغانستان که به نام ( پشتو ) میشناسیم یکی از لهجه های نو ( جدید ) بر آمده از پارسی است که در کنار دیگر گویش های افغانستان مانند ( هزارگی ) زیر شاخه ای از زبانهای ایرانی به حساب می آید.
همچنین در شاخه ( هند و آریایی ) زبان سانسکریت یکی از کهن ترین زبانهای آریایی به حساب می آید که به آن خواهر زبان پارسی میگویند زیرا از یک خانواده هستند.
نکته: در هند بیش از ۱۱۵۰ تا زبان شناسایی شده است که زبانهایی مانند درآویدی نتنها آریایی نیستند بلکه حتی از خانواده زبانهای هند و اروپایی هم نیستند.
همچنین باید بگویم کهن ترین نوشته پیدا شده و شناخته شده دسته ایرانیک ( کتابی به نام اوستا ) است که اوستا نبیگ ( کتاب ) مقدس آریایی ها ایرانیان باستان بوده که مربوط به ( آیین زرتشتی ) آیین باستانی ایرانیان میشود.
کتاب مقدس آریایی ( اوستا ) و سروده های زرتشت به نام ( گاتها ) تقریبا شناخته شده هستند در بین ایرانیان. یک پشتوانه بزرگ برای زبان پارسی است.
نکته: زبان پارسی کهن ترین زبان زنده مانده حال حاضر ایران و جهان است.
پروفسور ژیلبر لازار، �ایران شناس�مشهور اهل فرانسه در این مورد این چنین گفته است:
زبانی که امروزه به نام�پارسی نو�می شناسیم و در دوران نخستین اسلامی به�پارسی دری�شهره بود را می توان به عنوان دنباله زبان پارسی میانه - که زبان رسمی، دینی و ادبی ایران�ساسانی�بود - طبقه بندی کرد که خود این زبان اخیر نیز بازمانده زبان پارسی باستان و نیز زبان دربار�هخامنشیان�بوده است. برخلاف سایر گویش ها و زبان های باستانی و نو ایرانی، مانند پارتی، سغدی، کردی، پشتو و غیره، زبان پارسی نو، در پی پارسی میانه ( پهلوی ) ، در نمودار درختی زبان های ایرانی در امتداد یکدیگر قرار می گیرند.
زبان�پارسی میانه ای�را که به دنبال پارسی باستان، پدید آمد، گاه، ( پهلوی ) نیز نامیده اند. این زبان، پس از دگرگونی گستردهٔ زبان پارسی باستان، هم در آواشناسی و هم در ساختار و دستور زبان، به گونهٔ ساده تر از نیای باستانی خود، پدید آمد.
طبقه گفته ها طولانی ترین گویش و زبان آریایی در ایران را پارسی مینامند
که در نمودار درختی پشت هم تا به امروز باقی مانده است.
به ترتیب
پارسی دوران باستان
پارسی میانه پهلوی
پارسی نوین ( که آنرا در نخست دوران اسلامی پارسی دهری به چَم ( =معنی ) پارسی هراتی مینامیدند که تبدیل به دری شده است ) .
که پارسی با لهجه دری در منطقه هرات که امروزه جزو افغانستان هست مینامند.
و پارسی تاجیکی که در تاجیکستان هست چنین نام دارد.
- کهن ترین زبان آریایی زنده در ایران پارسی
- کهن ترین زبان آریایی زنده در هند سانسکریت است.
پس میتوان کهن ترین زبانهای زنده آریایی را ( پارسی و سانسکریت ) نام برد و زبانهای دیگر آریایی مانند کوردی، مازنی ، لری ، بختیاری ، هزارگی ، پشتو ، بلوچی و. . . گویش های بر آمده از پارسی هستند که میتوانند بعضی از زبانها از شاخه های بر آمده، از زبانهای دیگه بوجود آمده باشند برای نمونه: میتوانتد از گویش و زبانهای ایرانی سغدی ، تخاری که زبانهای منقرض شده ای هستند بوجود آمده باشند که تماما ریشه و سرچشمه از پارسی باستان میگیرند.
- مهم👇🏻👇🏻👇🏻
همچنین نوشته های زیر ( تصویر پایین ) از نبیگ ( =کتاب ) ( فرهنگ ریشه های هند و اروپایی زبان پارسی ) را مشاهده میکنید.
در گذشته به تمام خانواده زبانهای هند و اروپایی آریایی گفته میشد، امروزه فقط به زبانهای ایرانیک و هندو گفته میشود بیشتر.
در خانواده زبانی هند و اروپایی
در دو شاخه ( دسته ) زبانی به نام
... [مشاهده متن کامل]
( ایرانیک ) و ( هندو آریایی ) تقسیم میشوند
تمام گویش ها و زبانهای ایرانیک و شاخه های دیگر. . . از یک ریشه هستند
نمونه: پارسی، بلوچی، کوردی و. . .
حتی زبان، لهجه های افغانستان که به نام ( پشتو ) میشناسیم یکی از لهجه های نو ( جدید ) بر آمده از پارسی است که در کنار دیگر گویش های افغانستان مانند ( هزارگی ) زیر شاخه ای از زبانهای ایرانی به حساب می آید.
همچنین در شاخه ( هند و آریایی ) زبان سانسکریت یکی از کهن ترین زبانهای آریایی به حساب می آید که به آن خواهر زبان پارسی میگویند زیرا از یک خانواده هستند.
نکته: در هند بیش از ۱۱۵۰ تا زبان شناسایی شده است که زبانهایی مانند درآویدی نتنها آریایی نیستند بلکه حتی از خانواده زبانهای هند و اروپایی هم نیستند.
همچنین باید بگویم کهن ترین نوشته پیدا شده و شناخته شده دسته ایرانیک ( کتابی به نام اوستا ) است که اوستا نبیگ ( کتاب ) مقدس آریایی ها ایرانیان باستان بوده که مربوط به ( آیین زرتشتی ) آیین باستانی ایرانیان میشود.
کتاب مقدس آریایی ( اوستا ) و سروده های زرتشت به نام ( گاتها ) تقریبا شناخته شده هستند در بین ایرانیان. یک پشتوانه بزرگ برای زبان پارسی است.
نکته: زبان پارسی کهن ترین زبان زنده مانده حال حاضر ایران و جهان است.
پروفسور ژیلبر لازار، �ایران شناس�مشهور اهل فرانسه در این مورد این چنین گفته است:
زبانی که امروزه به نام�پارسی نو�می شناسیم و در دوران نخستین اسلامی به�پارسی دری�شهره بود را می توان به عنوان دنباله زبان پارسی میانه - که زبان رسمی، دینی و ادبی ایران�ساسانی�بود - طبقه بندی کرد که خود این زبان اخیر نیز بازمانده زبان پارسی باستان و نیز زبان دربار�هخامنشیان�بوده است. برخلاف سایر گویش ها و زبان های باستانی و نو ایرانی، مانند پارتی، سغدی، کردی، پشتو و غیره، زبان پارسی نو، در پی پارسی میانه ( پهلوی ) ، در نمودار درختی زبان های ایرانی در امتداد یکدیگر قرار می گیرند.
زبان�پارسی میانه ای�را که به دنبال پارسی باستان، پدید آمد، گاه، ( پهلوی ) نیز نامیده اند. این زبان، پس از دگرگونی گستردهٔ زبان پارسی باستان، هم در آواشناسی و هم در ساختار و دستور زبان، به گونهٔ ساده تر از نیای باستانی خود، پدید آمد.
طبقه گفته ها طولانی ترین گویش و زبان آریایی در ایران را پارسی مینامند
که در نمودار درختی پشت هم تا به امروز باقی مانده است.
به ترتیب
پارسی دوران باستان
پارسی میانه پهلوی
پارسی نوین ( که آنرا در نخست دوران اسلامی پارسی دهری به چَم ( =معنی ) پارسی هراتی مینامیدند که تبدیل به دری شده است ) .
که پارسی با لهجه دری در منطقه هرات که امروزه جزو افغانستان هست مینامند.
و پارسی تاجیکی که در تاجیکستان هست چنین نام دارد.
- کهن ترین زبان آریایی زنده در ایران پارسی
- کهن ترین زبان آریایی زنده در هند سانسکریت است.
پس میتوان کهن ترین زبانهای زنده آریایی را ( پارسی و سانسکریت ) نام برد و زبانهای دیگر آریایی مانند کوردی، مازنی ، لری ، بختیاری ، هزارگی ، پشتو ، بلوچی و. . . گویش های بر آمده از پارسی هستند که میتوانند بعضی از زبانها از شاخه های بر آمده، از زبانهای دیگه بوجود آمده باشند برای نمونه: میتوانتد از گویش و زبانهای ایرانی سغدی ، تخاری که زبانهای منقرض شده ای هستند بوجود آمده باشند که تماما ریشه و سرچشمه از پارسی باستان میگیرند.
- مهم👇🏻👇🏻👇🏻
همچنین نوشته های زیر ( تصویر پایین ) از نبیگ ( =کتاب ) ( فرهنگ ریشه های هند و اروپایی زبان پارسی ) را مشاهده میکنید.
با نام یزدان پاک
زبان اوستا زبان پارسیان زرتشتی بوده است و هم ریشه با زبان سانسکریت است و شاخه ای از زبان پارسیان است. زبان اوستایی زبان نوشته های نِبیگ ها ( کتاب های دین مقدس زرتشت ) است.
هر واژه که در زبان مقدس اوستایی وجود دارد متعلق به پارسیان و هر واژه ای که در زبان پارسی وجود دارد متعلق به اوستا است.
... [مشاهده متن کامل]
زبان اوستا زبان پارسیان زرتشتی بوده است و هم ریشه با زبان سانسکریت است و شاخه ای از زبان پارسیان است. زبان اوستایی زبان نوشته های نِبیگ ها ( کتاب های دین مقدس زرتشت ) است.
هر واژه که در زبان مقدس اوستایی وجود دارد متعلق به پارسیان و هر واژه ای که در زبان پارسی وجود دارد متعلق به اوستا است.
... [مشاهده متن کامل]