زبان اریایی

( ایرانیک ) و ( هندو آریایی ) تقسیم میشوند
تمام گویش ها و زبانهای ایرانیک و شاخه های دیگر. . . از یک ریشه هستند
نمونه: پارسی، بلوچی، کورمانجی، زازانی و. . .
حتی زبان، لهجه های افغانستان که به نام ( پشتو ) میشناسیم یکی از لهجه های نو ( جدید ) بر آمده از پارسی است که در کنار دیگر گویش های افغانستان مانند ( هزارگی ) زیر شاخه ای از زبانهای ایرانی به حساب می آید.
همچنین در شاخه ( هند و آریایی ) زبان سانسکریت یکی از کهن ترین زبانهای آریایی به حساب می آید که به آن خواهر زبان پارسی میگویند زیرا از یک خانواده هستند.
نکته: در هند بیش از ۱۱۵۰ تا زبان شناسایی شده است که زبانهایی مانند درآویدی نتنها آریایی نیستند بلکه حتی از خانواده زبانهای هند و اروپایی هم نیستند.
البته زبان درآویدی هر چند تفاوتی با زبانهای آریایی دارد ولی در گذشته های دور این زبان باز از پارسی ریشه دارد، طبق نظریه زبانهای نیاکانی تمام زبانهای جهان بجز زبان قبیله های دور افتاده از یک زبان مادر هستند، که در بسیاری زبان پارسی با توجه به پیشینه کهن ایران زبان مادر نام برده شده، در بیشتر ریشه یابی های واژگان هرچه به عقب می آیند به ایران میرسند.
همچنین باید بگویم کهن ترین کتاب پیدا شده و شناخته شده دسته ایرانیک ( کتابی به نام اوستا ) است که اوستا نبیگ ( =کتاب ) مقدس آریایی ها ایرانیان باستان بوده که مربوط به ( آیین زرتشتی ) آیین باستانی ایرانیان میشود.
کتاب مقدس آریایی ( اوستا ) و سروده های زرتشت به نام ( گاتها ) تقریبا شناخته شده هستند در بین ایرانیان. یک پشتوانه بزرگ برای زبان پارسی است.
نکته: زبان پارسی کهن ترین زبان زنده مانده حال حاضر ایران است.
پروفسور ژیلبر لازار، �ایران شناس�مشهور اهل فرانسه در این مورد این چنین گفته است:
زبانی که امروزه به نام�پارسی نو�می شناسیم و در دوران نخستین اسلامی به�پارسی دری�شهره بود را می توان به عنوان دنباله زبان پارسی میانه - که زبان رسمی، دینی و ادبی ایران�ساسانی�بود - طبقه بندی کرد که خود این زبان اخیر نیز بازمانده زبان پارسی باستان و نیز زبان دربار�هخامنشیان�بوده است. برخلاف سایر گویش ها و زبان های باستانی و نو ایرانی، مانند پارتی، سغدی، کردی، پشتو و غیره، زبان پارسی نو، در پی پارسی میانه ( پهلوی ) ، در نمودار درختی زبان های ایرانی در امتداد یکدیگر قرار می گیرند.
زبان�پارسی میانه ای�را که به دنبال پارسی باستان، پدید آمد، گاه، ( پهلوی ) نیز نامیده اند. این زبان، پس از دگرگونی گستردهٔ زبان پارسی باستان، هم در آواشناسی و هم در ساختار و دستور زبان، به گونهٔ ساده تر از نیای باستانی خود، پدید آمد.
طبقه گفته ها طولانی ترین گویش و زبان آریایی در ایران را پارسی مینامند
که در نمودار درختی پشت هم تا به امروز باقی مانده است.
به ترتیب
پارسی دوران باستان
پارسی میانه پهلوی
پارسی نوین ( که آنرا در نخست دوران اسلامی پارسی دهری به چَم ( =معنی ) پارسی هراتی مینامیدند که تبدیل به دری شده است ) .
که پارسی با لهجه دری در منطقه هرات که امروزه جزو افغانستان هست مینامند.
و پارسی تاجیکی که در تاجیکستان هست چنین نام دارد.
- کهن ترین زبان آریایی زنده در ایران پارسی
- کهن ترین زبان آریایی زنده در هند سانسکریت است.
پس میتوان کهن ترین زبانهای زنده آریایی را ( پارسی و سانسکریت ) نام برد و زبانهای دیگر آریایی مانند کورمانجی، مازنی ، لری ، بختیاری ، هزارگی ، پشتو ، بلوچی و. . . گویش های بر آمده از پارسی هستند که میتوانند بعضی از زبانها از شاخه های بر آمده، از زبانهای دیگه بوجود آمده باشند برای نمونه: میتوانتد از گویش و زبانهای ایرانی سغدی ، تخاری که زبانها و گویش های منقرض شده ای هستند بوجود آمده باشند که تمامن ریشه و سرچشمه از پارسی باستان میگیرند.
- مهم👇🏻👇🏻👇🏻
همچنین نوشته های زیر ( تصویر پایین ) از نبیگ ( =کتاب ) ( فرهنگ ریشه های هند و اروپایی زبان پارسی ) را مشاهده میکنید.