زایگان. ( اِخ ) دهی است جزء دهستانرودبار قصرانبخشافجهشهرستانتهران واقع در 26000 گزی شمال باختر گلندوک و 6000 گزی خاوری راه شوسه شمشک به تهران. کوهستانی و سردسیر است. سکنه آن 533 تن شیعه فارسی و مازندرانی زبان اند. این ده دارای چشمه سار و رود محلی و غلات ، ارزن ، لبنیات و قلمستان است. شغل اهالی آن زراعت کارگری در معادن شمشک و مکاری می باشد. راه آن مالرو است. و مزرعه شنگ زار جزء این ده است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ). زایگان و لالان و آب نیک سه دره اند در پشم «مرکز رودبار». ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 353 ).
