زایلومتازولین

زایلومتازولین دارویی است که برای کاهش علائم احتقان بینی، رینیت آلرژیک و سینوزیت استفاده می شود. استفاده بیش از هفت روز و در افراد کمتر از سه ماه نیز توصیه نمی شود و برخی می گویند کمتر از ۶ سال نباید استفاده شود.
زایلومتازولین به طور مستقیم در بینی به عنوان اسپری یا قطره استفاده می شود، عوارض جانبی شامل خواب مشکل، سوزش بینی، حالت تهوع و سردرد است.
استفاده طولانی مدت به دلیل رینیت دارویی که متوقف شود توصیه نمی شود. استفاده در دوران بارداری توصیه نمی شود.
زایلومتازولین در خانواده های آگونیست های تجزیه کننده و آلفا آدرنرژیک دارو است، و در سال ۱۹۵۶ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۵۹ به استفاده پزشکی رسید.
این دارو در لیست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی، ایمن ترین و موثرترین داروهای مورد نیاز در یک سیستم بهداشتی است.
زایلومتازولین به عنوان داروی عمومی در دسترس است. [ ۱]
فارماکودینامیک:
زایلومتازولین یک آلفا آگونیست آدرنرژیک سمپاتومیمتیک مستقیم است که برای القای انقباض عروقی سیستمیک و در نتیجه کاهش احتقان بینی استفاده می شود.
موارد منع مصرف:
مصرف همزمان با مهارکننده های مونوآمین اکسیداز، بیماری قلبی
اضطراب، گیجی، لرزش، سوزش، خشکی بینی، احتقان بینی بازگشتی
دوکساپرام، آمی تریپتیلین، ایمی پرامین، ترازودون، ترانیل سیپرومین، تریمی پرامین، دسیپرامین، پروتریپتیلین، دسفلوران، ایزوکربوکسازید، متوکسی فلوران، لوفپرامین، ارگولوئید مسیلات، کلومیپرامین، یوهمبین، ارگوتامین، لینزولید، آموکساپین، فنلزین، دوکسپین، دی هیدرو ارگوتامین، سلژیلین، سووفلوران، نورتریپتیلین، کابرگولین و اِتر
زایلومتازولین را از طریق دهان مصرف نکنید. فقط در بینی استفاده کنید. دور از دهان و چشمان خود نگه دارید ( ممکن است بسوزاند )