زاگرُس، فرهنگ های پیش از تاریخ حوزۀ
فرهنگ های پیشاتاریخی مکشوف از لُرستان و کُردستان. رشته کوه زاگرس در غرب فلات ایران چونان سدی طبیعی دشت بِیْنُ النَّهرِیْن را از دشت های مرکزی فلات ایران جدا می کند و بخشی از ناحیۀ جغرافیایی هلال حاصل خیزی را شکل می دهد. دشت های میان کوهی و دره های پرآب زاگرس با پوشش گیاهی مناسب، از بهترین مناطق اهلی کردن حیوانات و گیاهان و پیدایش فرهنگ های عصر نوسنگی بوده اند. دره های کنگاور، اسدآباد، صَحنِه، نهاوند، خاوِه، هَرسین، بروجرد و اَلَشتَر در ناحیۀ زاگرس مرکزی و ناحیۀ خرّم آباد با غارهای کُنجی، مارروز، پاسَنگَر، اَرجَنِه، قُمری و درۀ هُلِیلان و تراس های رودهای دایمی کَشکان و سیمَرِه از قدیمی ترین مراکز سکونت انسان های عصر پارینه سنگی و نوسنگی اند. گودین تپه، تپۀ آسیاب، تپۀ سَراب، تپۀ عَبدالحسین، تپۀ گوران و گَنج دره از قدیمی ترین مراکز نوسنگی ایران اند.
فرهنگ های پیشاتاریخی مکشوف از لُرستان و کُردستان. رشته کوه زاگرس در غرب فلات ایران چونان سدی طبیعی دشت بِیْنُ النَّهرِیْن را از دشت های مرکزی فلات ایران جدا می کند و بخشی از ناحیۀ جغرافیایی هلال حاصل خیزی را شکل می دهد. دشت های میان کوهی و دره های پرآب زاگرس با پوشش گیاهی مناسب، از بهترین مناطق اهلی کردن حیوانات و گیاهان و پیدایش فرهنگ های عصر نوسنگی بوده اند. دره های کنگاور، اسدآباد، صَحنِه، نهاوند، خاوِه، هَرسین، بروجرد و اَلَشتَر در ناحیۀ زاگرس مرکزی و ناحیۀ خرّم آباد با غارهای کُنجی، مارروز، پاسَنگَر، اَرجَنِه، قُمری و درۀ هُلِیلان و تراس های رودهای دایمی کَشکان و سیمَرِه از قدیمی ترین مراکز سکونت انسان های عصر پارینه سنگی و نوسنگی اند. گودین تپه، تپۀ آسیاب، تپۀ سَراب، تپۀ عَبدالحسین، تپۀ گوران و گَنج دره از قدیمی ترین مراکز نوسنگی ایران اند.
wikijoo: زاگرس،_فرهنگ_های_پیش_از_تاریخ_حوزه