زاویه ٔ مکمله

لغت نامه دهخدا

زاویه مکمله. [ ی َ / ی ِ ی ِ م ُ ک َم ْ م ِ ل َ / ل ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) هر یک از دو زاویه ای را که در یک ضلع مشترک اند و ضلع دیگرشان در امتداد یک دیگراست زاویه مکمله گویند و مجموع دو زاویه مکمل مساوی یک زاویه قائمه است. رجوع به هندسه رهنما شود.

فرهنگ فارسی

هر یک از دو زاویه ای را که در یک ضلع مشترکند و ضلع دیگرشان در امتداد یکدیگر است زاویه مکمله گویند و مجموع دو زاویه مکمل مساوی یک زاویه قائمه است

پیشنهاد کاربران

بپرس