زاویه ٔ منفرجه

برابر پارسی: گوشه باز
معنی انگلیسی:
obtuse

لغت نامه دهخدا

زاویه منفرجه. [ ی َ / ی ِ ی ِ م ُ ف َ رِ ج َ / ج ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) زاویه ای که زیادتر از نود درجه باشد. ( ناظم الاطباء ). چون خطی بالای خطی به نهجی کشند که مستقیم نبوده بلکه به یک طرف مائل باشد... مفاصله ضلعین را که بطرف غیر میلان باشد آن را زاویه منفرجه خوانند. ( آنندراج ). بیرونی آرد: هر زاویه کز قائمه بیشتر باشد منفرجه خوانند ای گشاده. ( التفهیم ص 8 ).

فرهنگ فارسی

زاویه ای که زیاد تر از نود درجه باشد

دانشنامه آزاد فارسی

پیشنهاد کاربران

بپرس