زاویه مجدی. [ ی َ ی ِ م َ ] ( اِخ ) از مدرسهای معروف جامع عتیق است و در داخل مقصوره وسطی در جوار محراب بزرگ واقع است. این زاویه را حارث بن مهلب بن حسن برکات ملقب به مجدالدین ( 628 هَ.ق. ) وزیر ملک اشرف موسی بن عادل مرتب ساخت و منصب تدریس در آن را به وجیه الدین عبدالوهاب بهنسی که قاضی القضاة و خویشاوند وی بود تقویض کرد و موقوفاتی بسیاربرای آنجا معین کرد و تدریس در این مدرس اکنون از مناصب ارجمند بشمار میرود. ( از خطط مقریزی ج 4 ص 20 ).
