زاویه ٔ خارجه

لغت نامه دهخدا

زاویه خارجه.[ ی َ / ی ِ ی ِ رِ ج َ / ج ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) ( ... از مثلث ) چون یکی پهلو از مثلث بیرون آری ، زاویه ای بحاصل آید بیرون از مثلث و او را خارجه خوانند و هر یکی از آن دو زاویه مثلث که نه بر پهلوی خارجه باشد مقابله اندرونی خوانند. ( التفهیم بیرونی ص 13 ).
|| از خطهای متوازی هر گه که آن خط را که بر دو متوازی اوفتد بر استقامت بکشی آن زاویه که از هر دو بیرون پدید آید، او را خارجه خوانند و راست باشد آن اندرونی را که برابر او است بدانسو کجا اوست. ( التفهیم بیرونی ص 14 ).

فرهنگ فارسی

هر گاه که آن خط را که بر دو متوازی افتد بر استقامت بکشی آن زاویه که از هر دو بیرون پدید آید او را خارجه خوانند و راست باشد آن اندرونی را که برابر اوست بدان سو کجا اوست

پیشنهاد کاربران

بپرس