زاویه هفتی

در هوانوردی، زاویهٔ مثبت بین محور عرضی هواگَرد و محور طولی بال یا دُمِ افقی را زاویهٔ هَفتی ( dihedral ) می نامند. [ ۱]
زاویهٔ هفتی زاویه بین بال چپ و راست ( یا سطوح دم ) هواپیما است. زاویهٔ هفتی همچنین برای توصیف تأثیر کنارسُرش ( sideslip ) هنگام غلت زدن هواپیما استفاده می شود. کنارسُرش نوعی حرکت هواگرد که در آن در امتداد محور جانبی جریان نسبی هوایی ایجاد می شود که باعث حرکت جانبی هواگرد در مسیر پرواز می شود. [ ۲] نامیده می شود.
زاویهٔ هفتی زاویه رو به بالا افقی بال یا دم هواپیمای بال ثابت است. زاویهٔ منفی بین محور عرضی هواگَرد و محور طولی یا دُمِ افقی را زاویهٔ هشتی ( Anhedral ) می گویند؛ یعنی زمانی که از حالت افق بال ها یا دم هواپیماهای بال ثابت، یک زاویه رو به پایین وجود دارد.
زاویهٔ هفتی تأثیر شدیدی بر اثر زاویهٔ هفتی دارد که از آن نام آن گرفته شده است. اثر زاویهٔ هفتی مقدار گشتاور غلت تولید شده متناسب با میزان کنارسُرش است. اثر زاویهٔ هفتی یک عامل مهم در ثبات هواپیما حول محور غلت ( دَوران هواگَرد حول محور طولی ) است. همچنین به ماهیت پیچ وتاب ( Dutch roll ) هواپیما و قابلیت مانور حول محور غلت مربوط می شود. پیچ وتاب نوسان عرضی هواگَرد به صورت ترکیبی از دو حرکتِ غلت و انحرافِ سمت ( yaw ) است. [ ۳]
هواپیماهای جنگنده نظامی اغلب زاویهٔ هفتی نزدیک به صفر یا حتی منفی دارند که باعث کاهش اثرات dihedral و در نتیجه کاهش ثبات حالت مارپیچی می شود. این، باعث افزایش قدرت مانور می شود که در هواپیماهای جنگنده مطلوب است.
زوایای هشتی همچنین در هواپیماهای دارای بال بالا دیده می شود، مانند هواپیماهای باربری آنتونوف ای ان - ۱۲۴ و لاکهید سی - ۵ گالکسی. در چنین طرح هایی، بال بالا نصب شده، بالاتر از مرکز ثقل هواپیما است که به دلیل اثر آونگ ( که به آن اثر کیل نیز گفته می شود ) اثر زاویهٔ هفتی بیشتری ایجاد می کند و بنابراین زاویه هفتی اضافی اغلب مورد نیاز نیست. چنین طرح هایی می توانند اثرات زاویهٔ هفتی بیش از حدی داشته باشند و بنابراین در حالت مارپیچی، بیش از حد پایدار باشند، بنابراین زاویهٔ هشتی روی بال، اضافه می شود تا برخی از اثرات زاویهٔ هفتی را لغو کند تا هواپیما بتواند راحت تر مانور دهد.
↑ واژه های مصوّب فرهنگستان ↑ واژه های مصوّب فرهنگستان ↑ واژه های مصوّب فرهنگستان