زاویه فضایی

در هندسه، زاویهٔ فضایی، که معمولاً با Ω نشان داده می شود، زاویه ای در فضای سه بعدی است که یک جسم روی یک نقطه را می پوشاند. این زاویه نشان می دهد که آن جسم از دید بیننده ای که از آن نقطه به جسم می نگرد چه قدر بزرگ می آید. برای نمونه، جسم کوچکی در فاصلهٔ نزدیک می تواند همان زاویهٔ فضایی ای را بپوشاند که جسم بزرگی در دوردست می تواند. اگر جسم را روی سطح کره ای به مرکز آن نقطه تصویر کنیم، زاویهٔ فضایی جسم متناسب است با مساحت بخشی از کره که جسم پوشانده است، تقسیم بر شعاع کره به توان دو:
که در این رابطه k ضریب تناسب است.
یکای سنجش زاویهٔ فضایی در سیستم استاندارد بین المللی واحدها استرادیان است. در یکای استرادیان، ضریب تناسب k برابر با یک است.
در مختصات کروی، جزء زاویهٔ فضایی برابر با d Ω = sin ⁡ ( θ ) d θ d ϕ است.