زاویه شیب طبیعی

زاویهٔ شیب طبیعی یا زاویهٔ اصطکاک یا زاویهٔ بحرانی سکون ( به انگلیسی: angle of repose or critical angle of repose ) بالاترین زاویه نسبت به سطح افقی است که تپه ای متشکل از مواد دانه ای ( مانند خاک، شن یا گندم ) را می توان پیش از نشست ( افتادن، ریزش یا لغزش ) بر روی هم انباشته کرد. در این زاویهٔ ویژه، دانه هایی که در سطح شیب هستند در آستانهٔ فروریزی قرار دارند. زاویهٔ شیب طبیعی می تواند از صفر تا ۹۰ درجه متغیر باشد. شنی که دانه های صاف و کروی شکل دارد را، نمی توان به بلندی شنی که دانه هایش صیقلی و گرد نیست بر روی هم انباشت زیرا دانه های آن بیشتر و بهتر به هم پیوسته اند، اگر مقدار کمی آب بتواند شکاف بین ذرات تشکیل دهنده را پر کند جاذبهٔ الکترواستاتیک آب بر سطح دانه ها و ذره های مواد معدنی مقاومت و به هم پیوستگی خاک را افزایش خواهد داد.